عمر بن سعد پس از شهادت امام حسین(علیه السلام)، سر مبارک آن حضرت را به خولى سپرد و سرهاى دیگر را تمیز کرد و به همراه شمر بن ذى الجوشن و قیس بن اشعث و عمرو بن الحجاج در روز عاشورا نزد ابن زیاد فرستاد. عمر بن سعد بقیه روز دهم و شب یازدهم و روز یازدهم تا وقت زوال در کربلاء ماند و بر کشتگان خویش نماز خواند و همگى را…

بشر بن حارث ملقب به حافى، مردى خوش گذران بود. روزى حضرت موسى بن جعفر(علیه السلام) از در خانه بشر عبور مى کرد، صداى ساز و آواز شنید. در این اثنا کنیزى از خانه بیرون آمد، حضرت پرسید: اینجا خانه کیست؟ عرض کرد: خانه بشر. حضرت فرمود: آزاد است یا بنده؟ عرض کرد: آزاد است. حضرت فرمود: راست گفتى، آزاد است که این …

مختار سقفی چون از سرکوبى مخالفان در کوفه فراغت یافت، ۸ روز مانده به ذى الحجه سال ۶۶ هجرى قمرى ابراهیم بن اشتر را از کوفه به جنگ عبید اللّه بن زیاد فرستاد. نوشته اند سپاهیان ابراهیم نُه هزار و لشکر ابن زیاد به نقل ابن جوزى سى هزار نفر و به نقل ابن نما هشتاد هزار نفر بودند. ابتدا لشکریان ابراهیم بر سپاه ابن …

عمر سعد پس از رجوع شمر لشکر خویش را صدا زد و گفت: یا خیل اللّه ارکبى و بالجنه ابشرى، اى لشکر خدا سوار شوید و بسوى بهشت رفتن شاد شوید. لشکر به سوى خیمه ها روى آوردند و امام(علیه السلام) در پیش خیمه سر به زانوى اندوه گذاشته و به خواب رفته بود، حضرت عبّاس(علیه السلام) خدمت امام(علیه السلام) آمد و عرض کرد: برادر …

در ۲۶ محرم ، سال ۱۴۶ هجرى قمرى منصور دوانقى، دومین خلیفه عباسى به خطر قیام هاى محمد و ابراهیم، فرزندان عبدالله بن حسن مثنّى در مدینه و بصره و مخالفت هاى عده اى دیگر از بنى الحسن(علیه السلام) با دستگاه جور بنى عباس، نسبت به نوادگان امام حسن مجتبى(علیه السلام) که از علویان مبارز و ذى نفوذان عصر خود ب…