هنگامی که امام علی (علیه السلام ) بدن زهرا(علیها السلام) را کفن کرد، وقتی که خواست بندهای کفن را ببندد فرزندان خود را صدا زد و فرمود: «هلموا تزودوا من امکم; بیایید از دیدار مادرتان توشه بگیرید.» حسن و حسین (علیهما السلام) فریاد زنان مادر را صدا می زدند، و می گفتند:« وقتی که به حضور جدمان رسیدی سلام ما را به او برسان و به او بگو: بعد از تو در دنیا یتیم ماندیم. آه! آه! چگونه شعله غم دل از فراق پیامبر (صلی الله علیه وآله) و مادرمان خاموش گردد؟!»
امیر مؤمنان می فرماید: «انی اشهد الله انها قد حنت وانت ومدت یدیها وضمتهما الی صدرها ملیا; من خدا را گواه می گیرم که فاطمه ناله جان کاه کشید و دست های خود را باز کرد و فرزندانش را مدتی به سینه اش چسبانید.» ناگاه شنیدم هاتفی در آسمان ندا داد: «یا اباالحسن ارفعهما عنها فلقد ابکیا والله ملائکة السماء …; ای علی! حسنین را از روی سینه مادرشان بردار، سوگند به خداوند، که فرشتگان آسمان را به گریه انداختند.(1)»
پاورقی:
1-بیت الاحزان، ص 154. تبیان
