( ۴) بیماری تن و روان، وضع بیمار معتاد به دخانیات و غیره
ا. در زمان بهبودی ظاهر می‌شود.
ب. ناخوشی تن و روان ظاهر می‌گردد که دلیل آن نگرانی یا بی‌تابی ناشی از پیش بینی زندگی بدون امید، تنش و خستگی است که یکجا به سراغ فرد حادثه دیده آمده است.
پ. لازم است باتوجه به ویژگی‌های هر فرد آسیب‌دیده برای وی اقداماتی انجام پذیرد.
٢− شناخت درست جامعهٔ آسیب‌دیدهٔ محل حادثه دیده
دانستن این مطلب که آسیب‌دیدگان یا مردم ناحیه آسیب‌دیده چه وضع روانی و واکنش‌هایی از خود بروز می‌دهند و سیر تحول این گونه رفتارها چگونه است، اهمیت زیادی دارد.
(١) دوره آسیب روانی (بلافاصله پس از آسیب)
٭ آسیب‌دیدگان از تجربه حیرت و ترس به وضع بی‌تفاوتی، فقدان واکنش‌های احساسی و از خود بی‌خود شدن دچار می‌شوند.
(٢) دوره قدرت کاذب (نخستین روزهای پس از آسیب)
٭ به خطرات توجه نمی‌کنند، فعال می‌شوند تا زندگی و دارایی خودشان، خانواده و همسایگان را نجات دهند.
(٣) دوره شادمانی (از یک هفته تا شش ماه به طول می‌انجامد)
٭ به سبب این که تجربه تلخ مشترکی داشته و زنده مانده‌اند، آسیب‌دیدگان با یکدیگر احساس همبستگی می‌نمایند.
٭ به جستجوی زیر آوارماندگان پرداخته، آوار به جای مانده را تخلیه نموده و به همدیگر کمک می‌کنند. در همه نواحی آسیب دیده آرامش برقرار می‌شود.
( ۴) دوره سرخوردگی (از دو ماه تا یک یا دو سال طول می‌کشد)
٭ تحمل آسیب‌دیدگان از حد می‌گذارد و نارضایتی از وضع نجات آسیب‌دیدگان توسط دستگاه‌های اداری در میان مردم شایع می‌شود.
٭ عصبانیتی که قابل کنترل است ظاهر می‌شود و مسائلی مثل دعوا و غیره اتفاق می‌افتد.
٭ مصرف دخانیات افزایش می‌یابد.
٭ چون که آسیب‌دیدگان مشغول بازسازی زندگی خودشان می‌شوند در میان اجتماع همبستگی کم می‌شود.
( ۵) دوره بازسازی (مدت چند سال)
٭ در ناحیه حادثه دیده، «هر روز» عده‌ای به محل اولیه زندگی خود بازمی گردند و آسیب‌دیدگان هم جسارت لازم برای بازیافتن زندگی خودشان را به دست می‌آورند.
٭ به دلیل این که در بازسازی مشارکت می‌کنند بر اعتماد به نفس‌شان افزوده می‌شود.
٭ اما زندگی برای کسانی که به وضعیتشان رسیدگی نشود یا افرادی که پشتیبان روانی خود را از دست داده‌اند، همچنان به سختی می‌گذرد.
٣− فراهم کردن مقدمات و ایجاد آمادگی شخص امدادگر پیش از مبادرت به امور امدادی
(١) پیش از روآوردن به فعالیت امدادی، اول محیط خودتان را آماده کنید
ا. پیش از مبادرت به فعالیت‌های امدادی از سلامتی خودتان اطمینان حاصل نمایید و به وضع بدنی خود سر و سامان دهید.
ب. با خانواده خود در تماس بمانید.
پ. برنامه خود را به محل کارتان اطلاع دهید.
ت. با وظایف خود برای امداد کاملا آشنا شوید.
ث. مواظبت از سلامت جسمانی خود، حداقل کاریست که می‌بایست انجام دهید. (به همراه داشتن داروهای ذخیره، احتیاط لازم در مورد آب و هوا و خوراک و غیره)
ادامه دارد…
