مرحوم سید محسن جبل عاملی از علمای بزرگ شیعه در دمشق مدرسه‌ای ساخت تا فرزندان شیعیان در آن جـا بـه فـراگـیـری عـلوم بپردازند.
ایشان شاگردی داشت به نام عبداللّه که از هوش و ذکاوت سرشاری بـرخـوردار بـود و توانسته بود در مدت کوتاهی، تحصیلات خود را در دمشق به پایان رساند و برای فراگیری علوم دیگر، به آمریکا سفر کند.
او از مـدتهـا قبل، در یکی از دانشگاه‌های آمریکا، نام نویسی کرده و راه درازی را پیموده بود تا در آزمون ورودی آن شرکت کند. اما وقتی در صف ورود به جلسه ایستاده بود، متوجه شد اگر عجله نکند، وقت نماز می‌گذرد؛ لذا با شتاب فراوان، جهت اقامه نماز از صف خارج شد. افرادی که پشت سرش بودند فریاد برآوردند: کجا می روی؟! نوبت شما نزدیک است و اگر دیر برسی، جلسه دیگری برگزار نمی‌گردد.
عبداللّه جواب داد: «من یک تکلیف دینی دارم و اگر انجام ندهم، وقت آن می‌گذرد و آن، بر امتحان مـقـدم اسـت» و بـا توکل به خدا، مشغول نماز خواندن شد.
از قضا وقتی نمازش تمام شد، نوبتش نیز گـذشـتـه بـود. وقتی برگزارکنندگان امتحان، متوجه این قضیه شدند، از ایمان عبداللّه به شـگفت آمده و از او جداگانه، آزمون به عمل آوردند. عبداللّه در نامه‌ای خطاب به استادش در جـبـل عـامل نوشته بود: من درس ایمان و عمل به تکالیف را از شما آموخته‌ام.
سید محسن بسیار خـوشـحال گردید و از این که توانسته بود چنین شاگردی پرورش دهد در پیشگاه خداوند شاکر بود…
(منبع: غلامحسین عابدی؛ دانستنی‌های تاریخ؛ ج ۲ ص ۱۸۴)
