و از جمله نمازها، نماز حضرت امير المؤمنين عليه السلام است شيخ و سيد از حضرت صادق عليه السلام روايت كردهاند كه فرمود هر كه از شماها چهار ركعت نماز امير المؤمنين عليه السلام را بجا آورد از گناهان بيرون آيد مانند روزى كه از مادر متولد شده باشد و حاجتهاى او برآورده شود بخواند در هر ركعت حمد يك مرتبه و پنجاه مرتبه قل هو الله أحد و چون فارغ شود اين دعا را بخواند كه تسبيح آن حضرت است
سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ
پاك و منزه است خدايى كه نشانههايش نابود نمىشود منزه است خدايى كه گنجهايش نقصان نمىيابد
سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ يَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ
منزه است خدايى كه مفاخرش زوال نخواهد يافت منزه است خدايى كه آنچه نزد اوست (از خير و نعمتهايش) تمامى ندارد
سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ يُشَارِكُ أَحَداً فِي أَمْرِهِ
منزه است خدايى كه دوران سلطنتش ابدى است منزه است خدايى كه در كارش هيچكس را شريك نمىگرداند
سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَيْرُهُ
منزه است خدايى كه غير او خدايى نيست.
پس دعا كند بعد از اين
و بگويد
يَا مَنْ عَفَا عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ لَمْ يُجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَكَ يَا اللَّهُ نَفْسِي نَفْسِي
اى خدايى كه از گناهان بندگان در گذشته و كيفر نمىكنى به حال اين بندهات ترحم فرما خدايا مرا به كرمت درياب
أَنَا عَبْدُكَ يَا سَيِّدَاهْ أَنَا عَبْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ أَيَا رَبَّاهْ
من بنده توام اى سيد و مولاى من من بنده توام كه در حضور توبه دعا آمدهام اى پروردگار
إِلَهِي بِكَيْنُونَتِكَ يَا أَمَلاَهْ يَا رَحْمَانَاهْ يَا غِيَاثَاهْ
خدايا به سر ذات تو قسم اى آرزوى من اى مهربان بر خلق اى فريادرس خلق
عَبْدُكَ عَبْدُكَ لاَ حِيلَةَ لَهُ يَا مُنْتَهَى رَغْبَتَاهْ يَا مُجْرِيَ الدَّمِ فِي عُرُوقِي (عَبْدُكَ)
من بنده توام آن بندهاى كه به كلى بيچاره است اى منتهاى آرزوى من اى گرداننده خون در عروق من
يَا سَيِّدَاهْ يَا مَالِكَاهْ أَيَا هُوَ أَيَا هُوَ يَا رَبَّاهْ عَبْدُكَ عَبْدُكَ
اى آقاى من اى صاحبم اى هو اى هو اى پروردگار عالم اين بنده بنده بيچاره توست
لاَ حِيلَةَ لِي وَ لاَ غِنَى بِي عَنْ نَفْسِي وَ لاَ أَسْتَطِيعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ
كه از خود هيچ ندارد و بر نفع و ضرر خودش هيچ توانايى نيست و كسى كه از او چاره جويم نمىيابم
تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّي وَ اضْمَحَلَّ كُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّي
اسباب چارهها همه از من قطع شده است و هر جا گمان نيك مىبردم از نظرم نابود گرديد
أَفْرَدَنِي الدَّهْرُ إِلَيْكَ فَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ هَذَا الْمَقَامَ
اينك روزگار مرا تنها و غريب به درگاه تو آورده كه در پيشگاه حضور تو ايستادهام
يَا إِلَهِي بِعِلْمِكَ كَانَ هَذَا كُلُّهُ فَكَيْفَ أَنْتَ صَانِعٌ بِي وَ لَيْتَ شِعْرِي كَيْفَ تَقُولُ لِدُعَائِي
اى خداى من آنچه گفتم همه مشهود علم ازلى توست تا تو (به لطف و احسان) با من چه كنى و كاش مىدانستم كه پاسخ دعاى من چه خواهىفرمود
أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ فَيَا وَيْلِي يَا وَيْلِي يَا وَيْلِي يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي
آيا دعايم اجابت كرده يا رد مىكنى پس اگر رد كنى مرا و از تو محروم شوم پس واى بر من. . . اى واى بر فقر و بينوايى من. . .
يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي
اى واى بر شقاوت و بدبختى من. . . اى واى بر ذلت و خوارى من. . .
إِلَى مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ كَيْفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَى أَيِّ شَيْءٍ أَلْجَأُ
ديگر بسوى كه روم و از كه و نزد كه و چگونه و يا به چه درگاه پناه آورم
وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ يَجُودُ عَلَيَّ بِفَضْلِهِ حِينَ تَرْفُضُنِي يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ
و به جود و احسان كه اميدوار باشم هنگامى كه اى خدا تو مرا رد كنى (و از درگاه كرمت برانى) اى وسيع بخشش
وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ كَمَا هُوَ الظَّنُّ بِكَ وَ الرَّجَاءُ لَكَ فَطُوبَى لِي أَنَا السَّعِيدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَى لِي
و اگر مرا قبول كنى و مقبول درگاه تو شوم چنانكه گمان من به تو اين است و اميدم به كرم تو چنين پس در اين حال خوشا بر احوال من منم در اين صورت سعادتمند و خوشبخت پس خوشا بر احوال من
وَ أَنَا الْمَرْحُومُ يَا مُتَرَحِّمُ يَا مُتَرَئِّفُ يَا مُتَعَطِّفُ يَا مُتَجَبِّرُ (مُتَحَنِّنُ) يَا مُتَمَلِّكُ يَا مُقْسِطُ
و من لايق ترحمم اى خداى بسيار رحيم و رءوف و بسيار مهربان اى خداى بسيار جبار و مقتدر اى خداى عادل دادگر
لاَ عَمَلَ لِي أَبْلُغُ بِهِ نَجَاحَ حَاجَتِي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي جَعَلْتَهُ فِي مَكْنُونِ غَيْبِكَ وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَكَ
مرا عملى كه قابل بر آمدن حاجتم باشد نيست از تو درخواست مىكنم به حق آن اسمى كه در سر غيب خود پنهان داشتهاى و نزد تو محفوظ است
فَلاَ يَخْرُجُ مِنْكَ إِلَى شَيْءٍ سِوَاكَ أَسْأَلُكَ بِهِ وَ بِكَ وَ بِهِ
و از نزد تو بسوى هيچكس غير تو خارج نخواهد شد از تو به آن اسم مسئلت مىكنم بحق آن اسم و بحق خودت و آن نام
فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِكَ لاَ شَيْءَ لِي غَيْرُ هَذَا وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَيَّ مِنْكَ
كه اجل و اشرف نامهاى توست مرا به غير از اين نام توسلى نيست و كسى بيش از تو بر من سودمند نيست
يَا كَيْنُونُ يَا مُكَوِّنُ يَا مَنْ عَرَّفَنِي نَفْسَهُ يَا مَنْ أَمَرَنِي بِطَاعَتِهِ
اى هستى صرف اى هست كن جهان هستى اى كسى كه خود را به من شناسا كردى اى خدايى كه مرا به طاعت خود امر كردى
يَا مَنْ نَهَانِي عَنْ مَعْصِيَتِهِ وَ يَا مَدْعُوُّ يَا مَسْئُولُ يَا مَطْلُوباً إِلَيْهِ
و از عصيان خود نهى فرمودى اى كسى كه همه تو را مىخوانند و از تو مىخواهند و مطلوب همه تويى
رَفَضْتُ وَصِيَّتَكَ الَّتِي أَوْصَيْتَنِي وَ لَمْ أُطِعْكَ وَ لَوْ أَطَعْتُكَ فِيمَا أَمَرْتَنِي لَكَفَيْتَنِي مَا قُمْتُ إِلَيْكَ فِيهِ
اى خدا من سفارش تو را ترك گفتم و اطاعتت نكردم و اگر در آنچه مرا امر مىفرمودى تو را اطاعت مىكردم البته براى هر امر بدرگاه تو مىآمدم مرا كفايت مىفرمودى
وَ أَنَا مَعَ مَعْصِيَتِي لَكَ رَاجٍ فَلاَ تَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَا رَجَوْتُ
و من با وجود آنكه معصيت تو كردم به لطف تو اميدوارم پسحاجتم برآور و بين من و اميدها كه به تو دارم جدايى ميفكن
يَا مُتَرَحِّماً لِي أَعِذْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَ مِنْ خَلْفِي وَ مِنْ فَوْقِي وَ مِنْ تَحْتِي وَ مِنْ كُلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بِي
اى بسيار مهربان با من از هر شرى كه از پيش رو و پشت سر و بالا و زير و از هر جانب به من احاطه كند مرا در پناه خود گير
اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَيِّدِي وَ بِعَلِيٍّ وَلِيِّي وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ
خدايا تو را قسم مىدهم به محمد (ص) سيد من و به على مولاى من و به ائمه هاديان من عليهم السلام
اجْعَلْ عَلَيْنَا صَلَوَاتِكَ وَ رَأْفَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَ أَوْسِعْ عَلَيْنَا مِنْ رِزْقِكَ
كه درود و تحيت و رأفت و رحمتت را بر ما مقرر بدار و رزق خود را بر ما وسيع گردان
وَ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَ جَمِيعَ حَوَائِجِنَا يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و دين ما ادا فرما و كليه حاجتهاى ما برآور اى خدا اى خدا اى خدا تنها تو بر همه امور عالم توانا هستى.
پس حضرت فرمود كه هر كه اين نماز را بجا آورد و اين دعا را بخواند چون فارغ شود نماند ما بين او و خداوند تعالى گناهى مگر آنكه آمرزيده شود مؤلف گويد كه احاديث بسيار در فضيلت خواندن اين چهار ركعت نماز در شب و روز جمعه وارد شده و اگر بعد از نماز بگويد اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِيِّ الْعَرَبِيِّ وَ آلِهِ وارد شده كه گناهان گذشته و آينده او آمرزيده شود و چنان باشد كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد و حق تعالى گرسنگى و تشنگى قيامت را از او رفع كند[1]
[1] . مفاتیح الجنان، ص 39.
