خوزستان
افطاري به سبک جنوبي ها در خوزستان، صله رحم و ديد و بازديد در اين ماه به اوج خود مي رسد و مردم بعد از افطار اغلب در کنار آشنايان و بستگان حضور دارند. زنان و دختران خانواده با تهيه انواع شيريني محلي همانند لگيمات، شعريه، رنگينک، حلواي مسقطي و معسل سفره افطار را آماده مي کنند و به همراه آن آبداغ با نبات و چاي به روزه داران تعارف مي شود. مفتح يکي از غذاهاي پرچرب مردم عرب خوزستان است که پخت و پز آن در ماه رمضان بيشتر مي شود. اين غذا در واقع راسته گوسفند است به اين شکل که مفتح با تکه هاي بزرگ گوسفند و ادويه جات خاصي پخته مي شود و اغلب بر سفره هاي شيوخ عرب زبان خوزستاني به ويژه مناطق جنوبي استان ديده مي شود. قهوه خوران در حسينيه عرب ها برگزاري مراسم 30 روزه روضه خواني در خانه ها و اغلب حسينيه ها بيشتر در ميان مردم عرب خوزستان رايج است که در اين روضه خواني ها، پذيرايي غالب قهوه مخصوص اعراب است. در واقع اعراب براي خوردن قهوه مراسم و قوانين خاصي دارند و با اعتقاد و باورهايي که دارند آن را انجام مي دهند. آنها براي تهيه قهوه آن را با وسيله اي دو شاخه به نام مهماس در ظرفي ريخته و تفت مي دهند بعد در هاون آسياب کرده و براي مراسم آماده مي کنند، پس از آن در ظرفي بزرگ به نام «گم گم» که چيزي شبيه گلاب پاش هاي قديمي و از جنس ورشو (مفرغ) است، آب ريخته و پس از جوش آمدن، قهوه آسياب شده را اضافه کرده و از هل هم براي خوش طعم شدن آن استفاده مي کنند. هنگامي که قهوه آماده سرو باشد آن را در ظرف کوچکتري به نام «دله» که شبيه همان «گم گم» است ريخته و فرد توزيع کننده آن را در دست چپ و فنجان مخصوص قهوه خوري (که فنجاني بدون دسته است و فنيان خوانده مي شود) را در دست راست گرفته، از سمت راست مجلس شروع به سرو قهوه مي کنند، اگر در اين مجلس سيدي وجود داشته باشد پذيرايي از او آغاز مي شود و در غير اين صورت اين مراسم از شيخ يا ريش سفيد مجلس آغاز مي شود. گرگيعان در ميان مردم عرب خوزستان رسمي ماندگار وجود دارد که بعد از گذشت سال ها هنوز هم در اغلب مناطق عرب نشين خوزستان انجام مي شود هر چند اين مراسم هم همانند ساير آداب و سنن مردم کشور در حال از بين رفتن است. اين مراسم گرگيعان نام دارد و در شب ولادت امام حسن(ع) انجام مي شود. در اين شب بچه هاي کوچک بعد از افطار به کوچه مي روند و کيسه هايي بر گردن مي اندازند که براي جمع آوري عيدي و شيريني دوخته شده است. پسران با دشداشه هاي بلند و دختران با چادرهاي عربي. بعد با خواندن اشعار عربي از همسايه ها طلب عيدي و شادباش مي کنند. به اعتقاد مردم محلي، ريشه اين به تولد امام حسن مجتبي (ع) و خوشحالي رسول خدا(ص) براي تولد اولين نوه اش برمي گردد. آنها مي گويند که مردم براي عرض تبريک به امام علي (ع) و حضرت فاطمه (س) «قرة عين قرة عين» گويان به درب منزلشان مي رفتند و کم کم به صورت مناسبتي هر ساله در ميان مسلمانان رواج گرفته است. اين رسم البته يک رسم بين المللي در ميان اعراب به حساب مي آيد که با نام‌هاي مختلف در بين عرب‌هاي مسلمان اجرا مي شود. مثلا مردم بغداد آن را “ماجينه” مي‌نامند و اهالي جنوب بغداد به آن “کرکيعان” مي گويند. در کشورهاي خليج فارس بحريني‌ها آن را “قرقاعون”، قطري‌ها به نام “قرنقعوه”، مردم کويت و عربستان به نام “قريقعان”، در پادشاهي عمان به “قرنقشوه” و در امارات متحده عربي به آن من “حق الليله” مي‌گويند
