اشاره:
وى در سال ۱۳۴۰ق مطابق با ۱۳۰۰ش در روستاى (خشکچال) واقع در بخش اَلَموت قزوین دیده به جهان گشود. و بر اثر تربیت صحیح خانوادگى و اقتباس از پدرى دانا و مؤمن ـ مرحوم حاج محمد طاهر تاجر اَلَموتى ـ از نوجوانى به تحصیل علوم دینى همت گماشت، و پس از آموختن مقدمات در سال ۱۳۶۰ق به حوزه علمیه قزوین پیوست . از محضر اساتیدى چون: علامه شیخ احمد تألهى (مطول)، علامه سید محمد تنکابنى (شرح لمعه) و آیه اللّه سید ابوالحسن رفیعى (کفایه الاصول و شرح منظومه) استفاده شایان نمود.
استاد سلیمانى در حدود سال ۱۳۷۵ق به منظور تکمیل درس هاى خود به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد و دروس عالى خارج فقه و اصول را از محضر اساتید بلند پایه چون حضرات آیات: حاج سید حسین طباطبائى بروجردى و شیخ عباس على شاهرودى و دروس اسفار را از محضر فیلسوف نامدار سید محمدحسین تبریزى (علامه طباطبائى) بهره مند شد. ایشان ضمن کسب دانش مدت یازده سال در آشتیان و روستاى تابع آن و چندین سال در رودبار به انجام فعالیت هاى دینى و مذهبى اشتغال داشت.
بازگشت به وطن
استاد سرانجام پس از گذشت دوازده سال تحصیل در حوزه علمیه قم در حدود سال ۱۳۸۷ق به شهر قزوین بازگشت و فعالیت وسیع و جدى را پیش گرفت، از جمله: تدریس علوم عقلى و نقلى در مدرسه التفاتیه و تربیت جمع زیادى از طلاب، ایراد سخنرانى هاى دینى و علمى و تنویر افکار عمومى به حدى که از گویندگان و معاریف آن خطه به شمار آمد، اقامه نماز جماعت و بیان تفسیر قرآن در مسجد مهدیه ـ واقع در خیابان خیام ـ و تبدیل آن مکان مقدس به یکى از کانون هاى فعال تبلیغاتى و مراکز فرهنگى و… مى توان اشاره نمود.
تالیفات
۱. بحث النیه، تقریرات درس آیه اللّه بروجردى.
۲. یادداشت هاى تفسیرى (نگارش مطالب متفرقه زیادى در تفسیر آیات کتاب مجید).
۳. رساله اى در فرق میان اصالت وجود و اصالت ماهیت.
وفات
علامه سلیمانى در پى تحمل چند ماه بیمارى در جمعه (شب شنبه) ۲۰محرم ۱۴۲۰ق مطابق با ۱۷ اردیبهشت ۱۳۷۸ش در بیمارستان بوعلى (قزوین) چشم از جهان فرو بست. پیکرش صبح روز یکشنبه با حضور مردم باوفاى قزوین از امامزاده اسماعیل(ع) تشییع و در قبرستان بهشت حسینى (مجاور آستانه مبارکه شاهزاده حسین(ع) به خاک سپرده شد.
منبع : آینه پژوهش ،شماره ۶۰ ، بهمن و اسفند ۱۳۷۸
