اشاره:
حاج شیخ مهدى مجدالاسلام نجفى اصفهانى یکى از عالمان اصفهان بود. فقید سعید در ۲۲اردیبهشت ۱۳۱۵ش (۱۳۵۶ق) در اصفهان در بیت علم و تقوا زاده شد. پدرش آیهاللّه حاج شیخ مجدالدین (م۱۴۰۳ق) صاحب (الیواقیت الحسان فى تفسیر سوره الرحمن)، و او فرزند علامه بزرگ آیهاللّه شیخ ابوالمجد محمدرضا اصفهانى (م۱۳۶۲ق) صاحب (وقایهالاذهان) و او فرزند آیهاللّه شیخ محمدحسین نجفى (م۱۳۰۸ق) صاحب (مجدالبیان فى تفسیر القرآن)، و او فرزند آیهاللّه شیخ محمدباقر نجفى (م۱۳۰۱ق) صاحب (لبّ الفقه) و (لبّ الاصول) و او فرزند آیهاللّه شیخ محمدتقى رازى اصفهانى (م۱۲۴۸ق) صاحب (هدایه المسترشدین) بود.
تحصیلات
معظم له دوران کودکى را در دامان پاک پدر و مادر با کمالش گذرانید و پس از آن به تحصیل علوم دینى روى آورد.
اساتید
شرایع و شرح لمعه و مطوّل را نزد شیخ امان الله قودجانى و شرح منظومه را از ملاّ فرج الله درّى آموخت. در سال ۱۳۳۴ش براى تحصیل علوم دانشگاهى به تهران مهاجرت کرد و در کنارِ آن، رسائل و مکاسب را در مدرسه سپهسالار از مرحوم محسنى دماوندى فراگرفت و همزمان از دانشکده معقول و منقول، موفق به اخذ درجه لیسانس و استفاده از مجلس درس اساتید بزرگوار: الهى قمشه اى، مشکاه بیرجندى، راشد، محدث ارموى، میرزا خلیل کمره اى، مهدى حایرى یزدى، سید محمدباقر سبزوارى و دیگران گردید.
بازگشت به وطن
در سال ۱۳۳۸ش به زادگاهش بازگشت و به تدریس در دبیرستان ها و مراکز تربیت معلم و پرورش شاگردان فراوان و همزمان شرکت در درس هاى فقه و اصول حضرات آیات: میر سید على بهبهانى و پدرش شیخ مجدالدین نجفى اصفهانى پرداخت و بهره هاى بسیار برد. پس از درگذشت پدر بزرگوارش در مهرماه ۱۳۶۲ش، به جاى ایشان در دو مسجد مهم اصفهان،مسجد نو بازار و مسجد جامع عباسى به اقامه جماعت و بیان احکام الهى و تفسیر قرآن پرداخت و علاوه بر آن به تجدیدِ ساختمان مسجد نو ـ که از یادگارهاى ارزنده جدّش آیهاللّه شیخ محمدباقر اصفهانى است ـ و بنیاد کتابخانه اى آبرومند در کنار آن همت گماشت. از اقدامات ارزنده اش، تجدید چاپ و تحقیق کتاب هاى نیاکانش بود که بدان اشاره خواهد شد.
تالیفات
برخى از تألیفات معظم له عبارتند از:
۱. ادبیات عرب در صدر اسلام;
۲. درس هایى از جهان بینى اسلامى;
۳. دستور زبان فارسى;
۴. حقوق اسلامى;
۵. حاشیه بر تلخیص المفتاح خطیب قزوینى (در علوم بلاغت);
۶. فیض البارى الى قره عینى الهادى (اجازه روایتى مفصلى است که به فرزندش عطا نموده است);
۷. مجموعه مقالات;
۸. مقدمه بر رساله امجدیه، وقایهالاذهان، دیوان ابى المجد (هر سه از تألیفات جدش آیهاللّه شیخ (ابوالمجداصفهانى)، الیواقیت الحسان (از تألیفات پدرش شیخ مجدالدین نجفى اصفهانى)، هدایه المسترشدین (از تألیفات جدّ اعلایش شیخ محمدتقى رازى اصفهانى)، الف حدیث فى المؤمن(از تألیفات فرزندش شیخ هادى نجفى) تاریخ علمى و اجتماعى اصفهان (از تألیفات سید مصلح الدین مهدوى).
وفات
آیت الله شیخ مهدى مجدالاسلام نجفى در ظهر روز پنجشنبه ۲۳ ماه صفر ۱۴۲۲ق (۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۰ش) در ۶۵سالگى به هنگام رفتن به مسجد زندگى را بدرود گفت، پیکر پاکش صبح روز جمعه پس از تشییع شایسته در کتابخانه مسجد نو بازار اصفهان به خاک سپرده شد.
