اشاره:
سید محمد هادى موسوى میرلوحى، فرزند سید محمد میرلوحى سبزوارى( قدِّس سرّهما) است. از شرح حال او اطلاع چندانى در دست نیست, جز آنکه چند اثر از او باقى مانده و، چنانکه بر لوح قبرش در امامزاده اسماعیل اصفهان نوشته شده، در چهارم جمادى الآخره ۱۱۱۳ وفات کرده است سید محمد میرلوحى بن محمد بن ابى محمد بن محمد الحسینى الموسوی السبزوارى ملقب و متخلّص به« نقیبى» پدر مؤلف، اصلاً اهل سبزوار و ساکن اصفهان بوده و نزد میرداماد و شیخ بهائى درس خوانده است.
برخى عالمان اصفهان به دلیل اینکه وى در شرح حال ابو مسلم خراسانى( ترجمه ابو مسلم المروزى) به او بد گویى کرده بود، با وى مخالفت کردند، و در برابر شمارى از علما از او حمایت کردند و رساله هایى در این باره نوشتند که سه عنوان آن در دفتر دوم میراث اسلامى ایران چاپ شده است.
میرلوحى در حدود سال ۱۰۰۰ متولد شد در زندگینامه علامّه مجلسى( ج ۱، ص ۲۰۱) وفات او به سال ۱۰۸۲ دانسته شده، امّا بر اساس نسخ هاى خطى از کفایه المهتدى تألیف میرلوحى که در ۱۰۸۵ و در زمان حیات مؤلف تحریر شده، آشکار مى شود که او تا این تاریخ زنده بوده است.
تألیفات
۱. اصول العقائد و جامع الفوائد، شامل سه باب و خاتمه به فارسى، در ۱۳۵۳ ق در اصفهان چاپ سنگى شده است.
۲. چهل حدیث( ذریعه، ج ۱، ص ۴۳۱)
۳. رساله اى در غنا به عربى. میرلوحى در آغاز فصل سوم اعلام الأحبّاء مى گوید: اگر کسى دیگر آیات بر حرمت غنا خواهد، به رساله اى که در این باب به عربى نوشته مى شود، إن شاء الله، رجوع کند.
۴. زبده الدعوات، تألیف ۱۰۸۱٫ نسخه خطى آن به شماره ۳۱۹۲ در کتابخانه مسجد اعظم هست،( فهرست مسجد اعظم، ص ۲۲۲)
۵. رساله نماز که گویا ترجمه الفیه شهید است. این رساله در ۱۰۹۶ نگارش یافته و نسخه خطى آن به شماره ۸ / ۵۹۱۴ در کتابخانه مرکزى دانشگاه تهران هست( فهرست دانشگاه، ج ۱۶، ص ۱۵۰). نسخ هاى نیز با عنوان ترجمه الصلاه میرلوحى در کتابخانه مسجد اعظم به شماره ۲ / ۸۷۱ نگهدارى مى شود و دانسته نیست که همین رساله است یا رساله دیگرى از پدر میرلوحى.
وفات
