لیث، مشهور به ابوبصیر مرادى است و از شیعیان نزدیک، اصحاب مخصوص و راویان دو امام همام، امام محمد باقر و امام جعفر صادق(علیهما السلام) محسوب میشود. از ابوبصیر در مسائل فقهی، عقیدتى و اخلاقى و در دیگر زمینهها احادیث بسیارى روایت شده. و در حدود دو هزار و دویست و هفتاد و پنج حدیث در کتب مختلف، به نام او استناد شده است. و حفظ چنین میزان وسیعى از معارف اسلامى توسط ابوبصیر، را می‌توان نشانه‌اى از افق بالای علم و اندیشه او دانست.
ابوبصیر به واسطه علاقه و ارادت ویژهاى که نسبت به اهل بیت نبوت(علیهم السلام) داشت، پیوسته از طرف آن بزرگوارن نیز مورد لطف و عنایت قرار میگرفت و در این راستا عبارات مختلفى در بیان جایگاه والاى او از سوى اهل بیت(علیهم السلام) وارد شده است، که از آن جمله می‌توان به سخن امام صادق(علیه السلام) ـ که پیش از این نیز بیان شد ـ اشاره کرد، که حضرت در آن، ابوبصیر را از جمله مخبتین قراد داده و بهشت را به او بشارت داده‌اند. که متن روایت چنین است:
بَشِّر المُخبِتین بالجَنّه، بُرید بن معاویه العَجلى وأبوبَصر لَیث بن البَختَرى المُرادى ومُحمّد بن مُسلم و زُارَهٌ، أربَعَه نُجَباءُ اُمَناءُ اللهِ عَلى حَلالِهِ وحَرامِهِ لَولا هؤُلاءِ لاَنقَطَعَت آثارُ النُّبُوَّهِ واندَرَسَت:
بشارت باد مخبتین را به بهشت، برید بن معاویه العجلى وابوبصیر لیث بن البخترى المرادى و محمد بن مسلم و زراره. این چهار نفر جزء نجبایند، و در [تشخیص و بیان] حلال و حرام خدا، امانتداران الهیاند. و اگر آنان نبودند، آثار نبوت منقطع و پاره پاره میگشت.
و باز هم گذشت که آن حضرت(علیه السلام) در حق همان اصحاب چهار نفره، فرمودند: هؤلاءِ القوّامُونَ بِالقِسط، هؤلاءِ القوّامُونَ بِالصِّدق وَهؤلاءِ السّابِقُونَ السّابِقُونَ اُولئَکَ المُقرَّبُون .
