احمد بن محمد بن مطهر
از او به عنوان صاحب ابى محمد (علیه السلام) یاد می‌کنند و این لقب نشان دهنده نزدیکى و جایگاه او نسبت به امام عسکرى (علیه السلام) است. اطمینان و اعتماد آن حضرت به احمد، آن چنان بوده که او را به عنوان مسئول اداره امور خود و رسیدگى به کارها برگزیده بوده. و از این رو می‌توان فهمید که او از صاحبان سر و مقربان خاندان نبوت (علیه السلام) بوده است.
همراه حریم ولایت
در سال ۲۵۹ هجری، حضرت عسکرى (علیه السلام) مقدمات سفر حج مادر بزرگوار خویش را فراهم نمود و خبر شهادت خود در سال ۲۶۰ به را ایشان داد و پس از آن حضرت حجت (عجل الله تعالى فرجه الشریف) را حاضر کرد، و به ایشان وصیت نمودند و میراث اجداد گرامیش را به آن حضرت تحویل داد. پس از آن والده مکرمه خود و حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشریف) آخرین حجت الهى را، با مسئولیت و همراهى احمد بن مطهر به سوى مکه روانه کرد. و در طول این سفر طولانی، احمد متولی امور خانواده شریف حضرت عسکرى (علیه السلام) بود. و این مسئولیت بزرگ، مقام رفیع، وثاقت و امانت دارى را آشکار می‌سازد.
