اشاره:
علم غیب مخصوص خدای متعال است. هیچ کسی بدون اذن و اراده خداوند نمی تواند از غیب خبر دهد. امامان معصوم و انبیاءو اولیای الهی با عنیات خداوند می توانند از غیب خبر بدهند. یعنی علم غیب آنان همان علم غیب خداوند است. در نوشته زیر به یکی از خبرهای غیبی امام صادق (علیه‌السلام) اشاره شده است.
سدیر صیرفی گوید: رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) را در خواب دیدم که در جلوی روی او ظرفی است که با دستمال پوشیده است. به او نزدیک شدم و بر او سلام کردم. حضرت جواب سلام مرا داد و سپس دستمال را از ظرف برداشت. مشاهده کردم در آن خرمای تازه است و شروع بخوردن کرد. به او نزدیک شدم و گفتم یا رسول الله به من هم خرما بدهید! یک خرما به من داد و خوردم و دوباره عرض کردم یا رسول الله خرمای دیگری به من بدهید و خرمای دیگری به من داد و آن را خوردم و همین که می‌خوردم خرمای دیگری درخواست می‌کردم تا اینکه هشت خرما از او گرفتم و خوردم و دیگر بار تقاضای خرما کردم. حضرت فرمود: کافی است.
از خواب بیدار شدم و روز بعد به محضر امام صادق (علیه‌السلام) رسیدم در حالی که نزد او ظرفی بود که با دستمال روی آن پوشانده شده بود. گویا همان طبق خرمائی بود که درخواب نزد رسول الله (صلی‌الله علیه و آله) دیده بودم. پس بر امام سلام کردم و او جواب سلام مرا داد. آن گاه دستمال را از ظرف برداشت و دیدم که در آن خرما وجود دارد. امام (علیه‌السلام) شروع به خوردن کرد و من تعجب کردم. عرض کردم فدایت شوم به من هم خرمائی بدهید. او نیز خرمایی به من داد و خوردم، سپس خرمای دیگری درخواست کردم و به من عطا فرمود و خوردم و خرمای دیگری درخواست کردم تا به هشت خرما رسید آنگاه خرمای دیگری خواستم.
امام (علیه‌السلام) فرمود: اگر جدم رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) بیشتر از این به تو می‌داد من هم می‌دادم. من هم جریان خواب خود را برای او نقل کردم. حضرت تبسم کرد تبسمی که خبر از آگاهی او از خواب من می‌داد.[۱]
پی نوشت:
[۱] . امالی شیخ طوسی، ص ۷۰، ج ۴۷، ص ۶۴.
