اشاره:
خاندان پیامبر گرامی اسلام در زهد و تقوا بی نظر بوده و زندگی زاهدانه داشته اند. اهل بیت پیامبر(صلی‌الله علیه و آله) الگوی ایثار و فداکاری برای مسلمانان است. در قرآن کریم سوره دهر درباره ایثار این خاندان نازل شده که غذای افطاری خود شان را به فقیر، اسیر و یتیم دادند. در این مقاله آنچه که شبیه این حادثه برای این خاندان بزرگ اتفاق بیان گردیده است.
روزی حضرت علی (علیه السّلام) به بازار رفت و دیناری قرض گرفت تا مشکل گرسنگی خانواده اش را برطرف سازد؛ امّا چون یکی از دوستانش گرفتار بود و گرسنگی و گریه زن و بچّه ها او را در بیرون از خانه آواره کرده بود، او دنبال نان و پول بود.
حضرت علی (علیه السّلام) از درد او آگاه شد و مانند همیشه ایثار کرد و دیگران را بر خود و خانواده اش مقدّم داشت و بدین وسیله یکی از دوستانش را که مقداد نام داشت، خوشحال و خوش دل ساخت.
حضرت علی (علیه السّلام) دست خالی شد و نتوانست به خانه رود. رو به سوی مسجد کرد و مشغول عبادت شد، از آن سو پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) مأمور گشت شب را در خانه حضرت علی (علیه السّلام) به سر برد و بنابراین بعد از نماز مغرب و عشا دست حضرت را گرفت و فرمود:
«علی جان! امشب مرا به مهمانی خود می پذیری؟»
مولای متّقیان سکوت کرد؛ زیرا زمینه پذیرایی نداشت و حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) و حسنین (علیهما السّلام) گرسنه مانده بودند و پول تهیه نان و گوشت فراهم نبود؛ ولی پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دوباره اظهار داشت: «چرا جواب نمی دهی؟» علی (علیه السّلام) عرض کرد:
«یا رسول الله! بفرمایید.»
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، دست حضرت را گرفت. دست در دست او به خانه حضرت فاطمه (علیهاالسّلام)آمد و با هم به خانه وارد شده و با حضرت زهرا (علیهاالسّلام) دیدار کردند، حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) در حال نماز و نیایش بود و خدا را می خواند. او صدای پدر را شنید و به سوی او آمد و خوش آمد گفت و سفره را باز کرده و غذای مطبوعی را بر سر سفره آورد.
حضرت علی (علیه السّلام) به حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) خیره خیره نگاه می کرد و با زبان بی زبانی سؤال می نمود:
«یا فاطمه! این طعام از کجاست؟»
پیش از آنکه فاطمه (علیهاالسّلام) جواب گوید، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دست بر دوش علی (علیه السّلام) گذاشت و جواب داد:
«یا علی! هذا جزا دینارک من عندالله؛ این غذا پاداش آن دیناری است که به مقداد دادی.»
خداوند برای شما جریان زکریّا (علیه السّلام) و مریم (علیه السّلام) را تکرار کرده[۱] و از طعام های بهشتی مرحمت نمود… .[۲]
پی نوشت:
[۱] . اشاره است به آیه ی ۳۷ سوره ی آل عمران که زکریّا موائد آسمانی را در محراب مریم دید.
[۲] . المحّجه البیضاء، ج۴، ص ۲۱۳؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص ۵۹.
