در صحاح حدیثی اهل سنت برای خدا پا و قدم و انگشت ثابت شده است. در این کتاب ها به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده شده که فرموده است: «یُلْقَى فی النَّارِ وَتَقُولُ هل من مَزِیدٍ حتى یَضَعَ قَدَمَهُ فَتَقُولُ قَطْ قَطْ»؛[۱] وقتی جهنمیان در آتش افکنده می شوند آتش می‌گوید ایا باز هم هست تا اینکه خدواند قدمش را بر آن می‌گذارد و آتش می‌گوید بس است بس است.
هم چنین انگشت یکی از چیزهایی است که در این کتابها برای خدا ثابت شده است. نقل شده که یک یهودی پیش پیامبر اسلام آمد و گفت ای محمد خداوند آسمانها را با یک انگشت، زمین ها را با یک انگشت، کوه‌ها را با یک انگشت، درختان را با یک انگشت و همۀ مخلوقات را با یک انگشت نگه داشته سپس می‌گوید من پادشاه هستم. در این هنگام «فَضَحِکَ رسول اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) حتى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ ثُمَّ قَرَأَ «وما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ» … فَضَحِکَ رسول اللَّهِ (ص) تَعَجُّبًا وَتَصْدِیقًا له».[۲] یعنی پیامبر خدا وقتی این سخنان یهودی را شنید خندید و حتی دندانهای نواجذ او آَشکار گردید و سپس آیه قرآن را تلاوت کرد و با تعجب سخنان یهودی را مورد تأیید قرار داد.
و جود این احادیث در صحاح اهل سنت باعث می گردد که سوالاتی زیر متوجه آنان شود:
آیا پیامبر اسلام این اموزه را از یهودی فراگرفته و تحت تأثیر علم او قرار گرفته است؟
آیا بین خدای مسلمانان و خدایی که یهودیان آن را تعریف می کنند تفاوت وجود ندارد؟
آیا پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) معنای آیه شریفه «لیس کمثله شئ» را که بر او وحی شده العیاذ بالله ندانسته و تسلیم سخنان یک یهودی شده است؟
آیا این عقیده، تشبیه و تجسیم را برای خداوند ثابت نمی کند؟
پی نوشتها
[۱] . صحیح بخاری، ج۴، ص۱۸۳۵، دار ابن کثیر , الیمامه ، بیروت، چ۲، ۱۴۰۷ق / ۱۹۸۷م، تحقیق: د. مصطفى دیب البغا
[۲] . صحیح بخاری، ج۶، ص۲۶۹۷.
