پروردگارا ! در پى‌شگاه تو ايستاده و دستهايم را به سوى تو بلند نمودهام؛ با آگاهيم به اينکه در بندگيت اهمال نموده و در بسيارى از طاعت هايت تقصير دارم و اگر راه حيا را میپى‌مودم، از خواستن و دعا نمودن میترسيدم؛ ولى پروردگارا! آنگاه که شنيدم گناهکاران را به درگاهت فرا خوانده و آنان را به بخشش نيکو و ثواب وعده میدهى، براى امتثال ندايت آمده و به عواطف مهربانترين مهربانان پناهنده گرديم.
واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرا نگيرد، اگر مرا از درگاهت طرد کنى، بعد از درگاهت به درگاه چه کسى مراجعه کنم و اگر براى دعايم درهاى قبول را گشوده، و مرا به رساندن به آرزوهايم شادمان گردانى، همچون مالکى می باشى که لطف و بخششى را آغاز نموده و دوست دارد، آن را به انجام رساند و مولايى که لغزش بندهاش را ناديده انگاشته و به او رحم نموده است.
پروردگارا! خواسته ام در اين جايگاه، يعنى جايگاه بنده فقير نااميد، آن است که گناهانِ گذشته ام را آمرزيده و در باقيمانده عمرم مرا از گناه بازدارى و پدر و مادرم که دور از خانه و خانواده و غريبانه در زير خاکها قرار دارند را مورد آمرزش قرار دهى.
آقايم! اگر در اعمالم چيزى قرار دارد که بر مقامشان افزوده و بر اکرامشان میافزايد، آن را در صحيفه اعمال ايشان قرار داده و مرا در رحمت با آنان شريک کن و آنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنان که مرا در کودکى تربيت کردند.
اى شنونده هر صدا و اى پى‌شى گيرنده هر زوال يابنده! اى زنده کننده استخوانها پس از پوسيده شدن و ايجاد کننده آنها بعد از مرگ! بر محمد و خاندانش درود فرست و براى من و تمام مؤمنين از هر غم و اندوه راه رهايى مقرر کن؛ تو بر هر کار قادرى.
