پولس در باره گناه آدم و حوا می گوید: «زن را اجازه نمی دهم که تعلیم دهد یا بر شوهر مسلط شود بلکه در سکوت بماند؛ زیرا که آدم اول ساخته شد و بعد حوا، و آدم فریب نخورد بلکه زن فریب خورد و در تقصیر گرفتار شد، اما به زاییدن رستگار خواهد شد اگر در ایمان و قدوسیت و تقوا ثابت قدم بماند.[۱]
از این سخنان پولس استفاده می شود که حضرت آدم(علیه السلام) مرتکب گناه نشده تا چه رسد که گناه او به عنوان گناه ذاتی به همه بشر سرایت نموده و برای برداشته شدن آن نیازی به قربانی باشد. و گناه حضرت حوا هم که به گفته وی به زنان سرایت نموده، با درد زایمان جبران گردیده است. پس هم خود پولس و هم مسیحیان چر به وجود گناه ذاتی معتقد شده اند تا برای رفع آن حضرت مسیح قربانی شود؟
افزون بر آن طبق نقل تورات که مسیحیان هم آن را قبول داشته و جزء کتاب مقدس آنان است، خداوند برای هر کدام از مار و حوا و آدم که این واقعه را آفریدند و همگی به سهم در گناه آن شریک بودند، جزا های خاصی را به عنوان نتیجه گناهان شان در عالم تکوین مقرر نموده و هرکدام در نسل های خود به جزای عمل شان رسیده اند و این آثار گناه تا برپایی روز قیامت ادامه داشته و به هیچ وجه قابل برداشتن نمی باشد زیرا این جزا ها بر طبق ناموس طبیعت بر این موجودات بار گردیده و فقط با خرق عادت قابل رفع می باشند نه با قربانی و فدیه دادن.
در تورات آمده که نتیجه گناه مار این می شود که او از همه حیوانات صحرا ملعون تر باشد و بر شکمش راه برود و در تمام عمر خاک بخورد ودر میان ذریه او و انسان تا پایان تاریخ عداوت و دشمنی وجود داشته باشد. و نتیجه گناه حوا این است که در هنگام زایمان درد و الم زیاد را تحمل کند و به شوهرش اشتیاق داشته و مرد بر زن حکمرانی کند. و چون گناه آدم به خاطر این بوده که در خوردن میوه ممنوعه از زنش اطاعت نموده در نتیجه آن زمین ملعون گشته و خار و خس را در خود خواهد رو یانید ومرد ها در تمام ایام عمرخود از آن با رنج تغذیه خواهد نمود و با ریختن عرق پیشانی، نان خواهد خورد تا زمانی که به خاک برگردد.[۲]
این مطالب تورات که جزء مهم کتاب مقدس مسیحیان به شمار می آید، به وضوح می گوید که گناهی که به همدستی مار و حوا پس از خلقت آدم و حوا به وقوع پیوست، آثارش منحصر در اموری است که برای مار از یک طرف و زن و مرد از طرف دیگر، به صورت تکوینی بر آن مترتب شده و تا روز قیامت ادامه خواهد داشت و دارای اثر دیگری آن هم به صورت ماندگار نبوده که نسل بشر را به خود آلوده کند.
سوالی که از مسیحیان می شود این است که با وجود اعتراف کتاب مقدس بر اینکه آثار گناه آدم و هوا و مار از طرف خداوند مشخص شده و اولاد هرکدام به نحوی تا روز قیامت مجازات می شوند پس چه چیزی دیگری در میان باقی مانده تا حضرت مسیح برای رفع آن قربانی شود؟ و با وجود اینکه از نظر مسیحیان حضرت مسیح برای رفع گناه ذاتی قربانی شده ، اکثر مردم و حتی اکثر مسیحیان باز هم غرق در گناه هستند. آیا می توان گفت که با قربانی شدن حضرت مسیح پیروان او می توانند مرتکب گناه شوند و هر کاری بخواهند انجام دهند؟ چنین آزادی را هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد.
پی نوشتها:
[۱] . رساله اول پولس به تیموتائوس، ۲: ۱۳-۱۵.
[۲] . رک: سفر پیدایش، ۳: ۱۴-۱۹.
نویسنده: حمید رفیعی
