۳ رمضان- نزول کتاب آسمانى انجیل بر حضرت عیسى(ع).
بنا به نقل نویسنده “وقایع الایام” نزول کتاب آسمانى “انجیل” بر حضرت عیسى بن مریم(ع) در روز سوم ماه رمضان واقع گردید،(۱) ولى ابن کثیر در یک روایت، نزولش را سیزدهم(۲) و در روایتى دیگر در روز هیجدهم ماه رمضان دانسته است.(۳) پس از عروج حضرت عیسى(ع) به آسمان، کتاب مقدس “انجیل” دستخوش تغییر و تحول و حتى نابودى گردید. تا این که نخستین کتابى که به نام “انجیل” به قید کتابت درآمد، “انجیل مارکیون” بود، که حدود ۱۳۴ سال پس از میلاد مسیح(ع) در آسیاى صغیر و یا در یونان تألیف گردید. پس از آن، کتاب هاى دیگرى از سوى مبلغان و پیشوایان مذهبى به نام “انجیل” تألیف شد.(۴) در قرن چهارم میلادى، پس از گرایش “کنستانتیس اول” امپراتورى روم به مسیحیت، کلیساى مسیحیت با تشکیل انجمنى به بحث و بررسى درباره انتخاب کتب معتبر و مقدس مسیحیت پرداخت و از میان بیش از ۱۶۰ انجیل و رسائل و تواریخ مربوط به مسیحیت که در کلیساها و مجامع مذهبى قرائت مى شد، تنها ۲۷ کتاب را برگزید و آن ها را در مقابل تورات که به “عهد عتیق” معروف بود،”عهد جدید” نامیدند.(۵) از میان این ۲۷ کتاب، چهار کتاب در میان مذاهب مختلف مسیحیت به عنوان انجیل برتر شناخته شد، که عبارتند از: انجیل متى، انجیل مرقس، انجیل لوقا و انجیل یوحنا. تمامى این کتاب ها، ده ها سال پس از عروج مسیح(ع) گردآورى شدند.(۶) گفتنى است که از میان کتاب هاى مقدس مسیحیان، “انجیل برنابا” که خود “برنابا = BARNABAS” از حواریون حضرت مسیح(ع)، نویسنده آن بود، مطالبش با متون تاریخى مطابقت داشت و با اخبار قرآن مجید درباره حضرت عیسى(ع) و داستان هاى وى موافقت زیادى داشت، ولى به عللى مورد تصویب کلیساى مسیحیت قرار نگرفت و از گردونه خارج گردید.(۷) به هر روى، آن چه به نام “انجیل” هم اکنون در میان مسیحیان و غیر مسیحیان موجود است، انجیل اصلى حضرت عیسى(ع) نیست. بلکه روایات و برداشت هاى حواریون و یا شاگردان حواریون آن حضرت مى باشد.
