امام صادق(علیه السلام) فرمود:« از ام ایمن نقل شده، که در راه مکه به جحفه به عطش شدیدی دچار شدم تا آنجا که جانم به خطر افتاد، پس رو به آسمان نموده عرض کردم: ای پروردگار من، مرا دچار تشنگی نموده ای در حالی که من خادمه دختر پیغمبرت می باشم؟» آن گاه دیدم که سطلی از آب بهشتی ظاهر شد، از آن نوشیدم. قسم به خانمم فاطمه( زهرا علیها السلام) که بعد از آن تا هفت سال گرسنگی و تشنگی بر من عارض نشد. (1)
نوشته‌ی: سید جواد حسینی
پاورقی:
1- بحارالانوار، ج 62، ص 102; مستدرک الوسائل، ج 5، ص 135، ح 41.تبیان
