مدرسه دارالشفاء از مدارس علمیه و قدیمی قم در نزدیکی حرم حضرت معصومه. دارالشفاء که به مدرسه فیضیه متصل است، در طول تاریخ دچار تغییر و تحولات معماری قرار گرفته و پس از پیروزی انقلاب اسلامی بطور کامل تخریب شد و دوباره بنا گردید. مرکز مدیریت حوزه علمیه قم در این مدرسه قرار دارد.
تاریخچه
این مدرسه از قدیمی‌ترین مدارس حوزه علمیه قم است که ساختمان اولیه آن به تاریخ ۱۰۵۵ق در کنار یک آب‌انبار برای مستضعفانی که از محل خیرات آستانه اطعام می‌شدند، احداث شد.
نقل شده که این مدرسه، مدرسه فتحعلی شاه نیز خوانده می‌شد، زیرا توسط کامران میرزای قاجار در سال ۱۳۰۷ق به عنوان مریض خانه آستانه حضرت معصومه استفاده گردید و از این رو به دارالشفاء شهرت یافت.
پس از مرگ کامران میرزا، حجرات دارالشفاء به خانه تبدیل شد و بعدها به تصرف کسبه اطراف حرم درآمد، تا اینکه آیت الله فیض در سال ۱۳۳۶ق از تصرف آنان خارج ساخت و به مرمت آن همت گماشت.
در زمان شیخ عبدالکریم، به تدریج طلاب در آن ساکن شده و حجراتی در طبقه دوم در سمت رودخانه به آن افزوده شد.
این مدرسه در زمان آیت الله بروجردی هم با خرید و الحاق خانه‌های شرقیِ مدرسه توسعه یافت.
مدرسه دارالشفاء، پس از پیروزی انقلاب اسلامی به طور کامل تخریب شد و در سه طبقه به طور کامل تجدید بنا شد.[۱] [۲]
وضعیت امروزی
این مدرسه هم‌اکنون با ۲۴۰ حجره محل اسکان طلاب و مورد استفاده اساتید، مسئولین حوزه و کارهای اداری طلاب است. همچنین سالن همایش‌ها با ظرفیت بالا و ساختمان اداری مرکز مدیریت حوزه علمیه قم از دیگر بخش‌های مدرسه دارالشفاست.
پی نوشت ها:
- تاریخ ۱۲۰۰ساله حوزه علمیه قم، ص۸۳و۸۴.
- علی‌اکبر زهره کاشانی، مدارس حوزه علمیه قم.
منابع:
زهره کاشانی، علی اکبر، تاریخ ۱۲۰۰ساله حوزه علمیه قم، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۹۴ش.
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، مدارس حوزه علمیه قم یا مهد پرورش شخصیتهای بزرگ، مکتب اسلام، تیر ۱۳۶۰، سال ۲۱ – شماره ۴.
منبع: ویکی شیعه
