اشاره:
مرحوم محمد تقی میرزا عسکری، معروف به “آقا بزرگ حکیم” فرزند حاج میرزا ذبیح الله و نواده میرزا مهدی شهید است . دروس مقدماتی را نزد پدر و ملاغلامحسین شیخ الاسلام و آقا شیخ موسی منطقی، در مدرسه “سلیمان خان” مشهد فراگرفت. فقه و اصول را در حوزه درس حاج میرزا محمد باقر شفتی و میرزا محمد سروقدی رضوی و قسمتی از معقول را در خدمت میرزا محمد خادم باشی دوره دید و برای ادامه تحصیل به تهران رفت و مدتی در حلقه درس حکیم نامور میرزا ابوالحسن جلوه و میرزا هاشم گیلانی اشکوری (م ۱۳۳۲ ه.ق) صاحب تعلیقات بر “مفتاح غیب الجمع والوجود” صدرالدین محمدبن اسحق قونوی، و نیز حکیم کرمانشاهی (م ۱۳۳۷ ه.ق) شرکت کرد.
تدریس
آقا بزرگ، در حدود سال ۱۲۹۲ ه.ش به مشهد بازگشت و تا زمان ارتحال، یعنی متجاوز از ۲۳ سال، منزل خود به تدریس پرداخت.
خارج فقه، شرح قوشچی بر تجرید، شرح خواجه نصیر بر اشارت ابن سینا، شوارق، شواهد الربوبیه، مبدأ و معاد، شرح هدایه و اسفار ملاصدرا توسط ایشان تدریس می شد.
شاگردان
آیت الله حاج آقا حسین قمی
آیت الله میرزا محمد آقازاده فرزند آخوند خراسانی
حاج سید موسی قطب المحدثین
حاج شیخ محمدحسین خراسانی نجفی
سید محمد تقی مدرس رضوی
حکیم الهی قمشه ای
شیخ سیف الله تبریزی رضوی
غلامرضا کیوان
شیخ محمود حلبی
حاج شیخ مجتبی قزوینی.
شیخ غلامحسین محامی بادکوبه ای
حاج سید محمد سعادت مصطفوی
حاج شیخ سیف الله
ویژگی های اخلاقی
آقا بزرگ به صراحت لهجه، آزادمنشی و وارستگی شهره بود. تند صحبت می کرد، مرتب سیگار می کشید و چای می خورد. او در ۲۴ ساعت به یک وعده غذا بسنده می کرد و تا پایان عمر هرگز کرامت انسانی را با چیزی معامله نکرد.
وفات
آقا بزرگ یک سال پس از فاجعه خونین مسجد گوهرشاد، در جمادی الآخره سال ۱۳۵۵ ه.ق/۱۳۱۵ه.ش در گذشت و برحسب وصیت خود، در دامنه شرقی کوه سنگی دفن شد.
