امام جعفر صادق(علیه السلام) در روایتی می‌فرماید:
روزی سه زن جهت شکایت از همسرانشان حضور پیامبر گرامی اسلام(صلّی اللّه علیه و آله و سلم) شرفیاب شدند. اوّلین نفر از ایشان اظهار داشت: ای رسول خدا! شوهر من گوشت نمی‌خورد. دیگری گفت: شوهرم از بوی خوش استفاده نمی‌کند. سوّمی هم عرض کرد: شوهرم با من نزدیکی نمی‌کند.
رسول اکرم(صلّی اللّه علیه و آله و سلم) از شنیدن این سخنان، بسیار ناراحت شد؛ از خانه بیرون آمد و در حالی که بر اثر شدت ناراحتی، عبایش به زمین کشیده می‌شد، به سمت مسجد حرکت نمود. پس از وارد شدن به مسجد در جمع أصحاب، بالای منبر رفت و بعد از حمد و ثنای الهی، خطاب به مردم چنین فرمود:
«چه شده است که (گروهی از) یاران من، گوشت نمی‌خورند و عدّه‌ای بوی خوش استعمال نمی‌کنند و بعضی دیگر، با زنان خود هم بستر نمی‌گردند؟!
«أَمَا إِنِّی آکُلُ اللَّحْمَ وَ أَشَمُّ الطِّیبَ وَ آتِی النِّسَاءَ فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِی فَلَیْسَ مِنِّی»؛
بدانید که من، گوشت می‌خورم و بوی خوش استفاده می‌کنم و با زنان خود، همبستر می‌شوم. پس هر کس از روش من (در زندگی) روی گردان باشد، از من نیست(از او بیزار خواهم بود).
(منبع: محمد بن یعقوب کلینی؛ اصول کافی؛ ج ۵ ص ۴۹۶ ح ۵)
