صدا کردن
از ابتدایی‌ترین روابط بین زن وشوهر ولی کاملا موثر در شیرین شدن؛ زندگی نحوه صدا کردن یکدیگر همسران است در این رابطه، به چند نکته اشاره می‌کنم.
۱- همسر خود را با لحن محبت‌آمیز صدا کنید.
۲- همان طور که در حدیث آمد است: ‹یدعوه باحب الاسماء الیه› او را به نامی صدا کنید که بیشتر دوست دارد. چه بسا مردان و زنانی باشند که از اسم خودشان خوششان نمی‌آید مثل (اسکندر، دکمه، داریوش) و یا این که از اسم دیگری بیشتر خوشش می‌آید و حتی امکان دارد دوست داشته باشد همسرش او را به یک نام خاصی صدا کند مثل(زیبا، عزیزم، خانمم و…) درسیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که ایشان یکی از همسرانش را “حمیراء” که به معنی گل سرخ کوچک است صدا می‌کردند.
دقت کنید که زمان انتخاب یک اسم زیبا برای همسرتان در همان اوایل زندگی است چون بعدها دیگر زن و شوهر القاب مختلفی مانند (دکتر، مهندس، حاج آقا، حاج خانوم، کربلایی و…) پیدا می‌کنند و دیگر نمی‌شود آن را تغییر داد.
۳- اسم همسرتان را به صورت کامل بیان کنید مبادا اسم او را نصفه بگویید مثل (فری، ابی، مَصی) و یا اگر اسم ایشان از دو بخش تشکیل شده مانند (ابوالقاسم) او را با نصفه اول صدا نکنید.
تمیزی شوهر
خداوند متعال زنان را بیشتر از مردان زیباپسند و نظافت‌دوست، خلق کرده است حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: همت و کوشش زنان، متوجه زینت دادن زندگی دنیا است از این رو زنان در مورد نظافت، محتاج به سفارش زیاد نیستند، ولی مردها به خاطر این که همتشان مشغولیت به مبارزه با مشکلات زندگی و کسب و کار است، کمتر به نظافت اهمیت می‌دهند و نیاز به سفارش دارند.
طبیعی است که مرد بعد از تلاش یک روزه در بیرون از خانه، لباس و بدنش کثیف شود و در اثر عرق کردن و یا تماس با مواد بد بو بدن و لباسش بوی بد بگیرد؛ در این موارد مرد وظیفه دارد اگر در محل کارش امکان دارد در همان محل کار و اگر امکان ندارد به محض رسیدن به خانه سریع اقدام به تمیز کردن خود و لباسش بکند که مبادا کثیفی تن و یا بوی لباسش باعث انزجار همسرش شود. این کار مرد یک نوع احترام به همسرش محسوب می‌شود به این معنا که تو این قدر برای من مهم هستی که من به خودم اجازه نمی‌دهم که با بدن کثیف و بد بو نزد تو بیایم؛ هر چند از کار روزانه کاملا خسته‌ام اما به خاطر تو به محض ورود به حمام می‌روم و خودم را آماده ملاقات با تو می‌کنم.
دوستان عزیز! این که مرد خودش را برای همسرش آماده کند، از سیره اهل بیت(علیهم السلام) است. حسن بن جهم تعریف می‌کند که حضرت علی (علیه السلام) را دیدم که موهایش را رنگ کرده بود. گفتم: فدایت شوم شما هم موی سرتان را رنگ می‌کنید؟! حضرت جواب دادند: بله! تمیزی و آمادگی مردها، به عفت زنها اضافه می‌کند. در طول تاریخ، زنانی بودند که عفت را رها کردند چون شوهرانشان تمیزی را رها کرده بودند آن وقت که سر و وضعت آماده نیست، تصور کن ببین اگر همسرت را در آن حال ببینی، آیا خوشت می‌آید؟ جواب دادم: نه، امام ادامه داد: او نیز مثل تو است و سپس گفتند: نظافت‌گری و استعمال بوی خوش از اخلاق پیامبران است.
آرایش
بر خلاف تصوری که اکثر مردم دارند، اسلام آرایش را مخصوص زنان نمی‌داند و هر دو طرف، یعنی هم زن و هم مرد را دستور داده است که خود را برای همسرشان آرایش کنند. همان طور که ابن عباس مفسر پرورش یافته در مکتب اهل بیت(علیهم السلام) می‌گوید: «من خودم را برای همسرم آرایش می‌کنم زیرا خداوند فرموده است: زنان را مانند وظایفشان، حقوقی شایسته است.(سوره بقره ۲۲۸)
یعنی همان طور که زنان وظیفه دارند که خودشان را برای شوهرانشان آرایش کنند، مردان هم در مقابل این وظیفه آنها وظیفه مشابهی دارند. البته شما خواننده عزیز حتما توجه دارید که مردان نباید خود را مثل زنها آرایش کنند بلکه آنها آرایش مخصوص خودشان دارند.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیثی، با بیان زیبایی تفاوت آرایش زنانه را با آرایش مردانه مشخص کرده‌اند که قبل از بیان این حدیث لازم است یک نکته‌ای را در مورد مواد آرایشی تذکر بدهم؛ مواد آرایشی دو نوع هستند مواد آرایشی رنگی و مواد آرایشی معطر.
حال پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند: آرایش زنان باید به گونه‌ای باشد که رنگ آن آشکار و بوی آن نهان (خفیف) باشد ولی آرایش مردان باید به گونه‌ای باشد که بوی آن آشکار و رنگ آن نهان باشد. یعنی اگر زنان از مواد خوش بو کننده استفاده می‌کنند نباید به حدی باشد که جلب توجه کند و مردان نیز اگر از مواد رنگی استفاده می‌کنند باید به حدی باشد که به چشم نیاید.
همسر اختصاصی
در آخرین بخش از این نوشته‌ها، به یک مطلب اساسی می‌خواهم بپردازم و آن این مسئله است که بعضی از زنان، تنها وقتی که به عروسی می‌روند خود را زیبا و مرتب و پاکیزه می‌کنند. این عمل، بر خلاف دستور اسلام است، زن همواره باید برای شوهرش زیبا و جذاب باشد و در میهمانی‌ها هم زیبایی و عطر او را تنها زنان ببینند نه مردان نامحرم. متاسفانه این مسئله در عروسی‌های خانواده‌های که ادعای مذهبی بودن دارند هم مورد دقت قرار نمی‌گیرد.
مثلا با صورت آرایش کرده، چادر به سر می‌کنند و در بین نامحرمان حاضر می‌شوند و یا با همان وضع در پشت ماشین وانت و یا نیسان می‌نشینند و دنبال عروس می‌روند غافل از این که زن نباید آرایش خود را به مرد نا محرم نشان دهد.
این مسئله در بین اطرافیان عروس و داماد بیشتر اتفاق می‌افتد مثلا خواهران عروس در کنار آنها حاضر می‌شوند (در معرض دید داماد) و عکس می‌اندازند و برادران داماد نیز همین طور (با توجه به این که هر چند عروس چادر به سر می‌کند ولی صورت آرایش کرده او بیرون است). البته وضع در خانواده‌های غیر مذهبی، بدتر از این حرفهاست.
اسلام دوست دارد زن و شوهر، فقط مخصوص همدیگر باشند و لذت‌جویی‌های آنها، محدود به حریم خانواده باشد که اگر این گونه نباشد، حریم خانواده از هم می‌پاشد. زنانی که با چهره آرایش شده در مجامع عمومی حاضر می‌شوند و با این کار خود، آشوب در دل شوهر دیگران می‌اندازند، باید بدانند که در گوشه دیگر شهر، زن دیگری مشغول آتش انداختن به زندگی اوست.
