در اناجیل و رساله های عهد جدید بر عبادت و نیز بر روزه گرفتن حضرت مسیح (علیه السلام) تصریح شده است و این مطالب بیانگر اینست که حضرت عیسی (علیه السلام) بنده خدا بوده و او را عبادت میکرده است نه اینکه خودش خدا بوده تا نیازی به عبادت نداشته باشد. در انجیل لوقا عبادت خدای واحد توسط حضرت مسیح (علیه السلام) به روشنی اینگونه بیان شده است: «و در آن روزها بر فراز کوه برآمد تا عبادت کند و آن شب را در عبادت خدا به صبح آورد»[۱].
در انجیل یوحنا حضرت مسیح (علیه السلام) خطاب به زن یهودی عبادت خود را در برابر خداوند متعال از روی علم و آگاهی می داند و می گوید: «شما، آنچه را نمی دانید، می پرستید؛ امّا ما آنچه را که می دانیم عبادت می‌کنیم»[۲].در انجیل متی در ضمن تجربه شدن حضرت مسیح (علیه السلام) توسط ابلیس به روزه گرفتن آن حضرت چنین اشاره شده است: «آنگاه عیسی به دست روح به بیابان برده شده تا ابلیس او را تجربه نماید و چون چهل شبانه روز روزه داشت آخر گرسنه گردید»[۳].
از این جمله و جملات دیگر عهد جدید به روشنی به دست میآید که حضرت مسیح (علیه السلام) مانند یک انسان و بندۀ خدا در تحت آزمایش و تجربه ابلیس قرار داشته تا اینکه او با روزه گرفتن از این تجربه و آزمایش پیروز بیرون میآید و در برابر وسوسه‌های شیطانی مقاومت میکند و در نهایت هنگامی که شیطان به او گفت: «اگر افتاده مرا سجده کنی، همانا این همه را به تو بخشم، آنگاه عیسی وی را گفت دور شو ای شیطان، زیرا مکتوب است که خداوند خدای خود را سجده کن و او را فقط عبادت نما. در ساعت، ابلیس او را رها کرد و اینک فرشتگان آمده او را پرستاری می نمودند»[۴].
حالا سؤال این است که با وجود این گزاره های روشن بر بندگی حضرت مسیح در عهد جدید چرا مسیحیان او را خدا یا پسر خدا دانسته و ضلع سوم تثلیث را با وجود آن حضرت تکمیل کرده اند؟
پی نوشتها
[۱] . انجیل لوقا، باب۶: ۱۲.
[۲] . انجیل یوحنا، باب ۴: ۱و۲.
[۳] .انجیل متی، باب ۴: ۱و۲.
[۴] . انجیل متی، باب ۴: ۹-۱۱.
نویسنده: حمید رفیعی
