روز عاشورا، به هنگام نبرد و درگيرى، حضرت زينب بر بالاى تپه اى مشرف بر ميدان نبرد حضور مىيافت و شاهد جان فشانى هاى دلاور مردان و آزادگان و ياران حسين عليه السلام بود. اين تل، كه يادآور حضور آن بانوى فداكار است، در سمت جنوب غربى صحن مطهر و طرف راست قبله واقع شده است.
بر فراز اين مكان شريف گنبدي كاشيكاري شده و آبي رنگ سر برآسمان ميسايد. براي ورود به اين مكان بايد چند پله را طي كرد و بالارفت. اينجا كجاست؟!
اينجا رصدخانه كربلا و عاشورا است. آنجا كه زينب منظومه نور حسين (ع) در شط جاري شب ستم را رصد كرده است.
اينجا ديده باني جبهه عاشوراست. آنجا كه زينب (س) صف هاي حق و باطل را و نبرد نور و ظلمت را به نظاره نشسته است.
زينبيه روضه مجسم كربلاست. هر داغداري پس از ورود به اين مكان، سيل اشك هايش جاري شده و ناله هايش به آسمان خواهد رفت.
شايد اين محل به دقت در طول تاريخ حفظ شده باشد؛ زيرا موقعيت جغرافيايي آن با رويدادهاي تاريخي و گفته هاي مورخان دقيقا تطبيق مي كند.
حرم مطهر حسيني (ع) در گودي واقع شده است و تل زينبيه بلنديي مشرف بر حرم مطهر و قتلگاه است با فاصله تقريبي صد متر. اين بلندي حدود صد و پنجاه متر نيز با خيمه گاه فاصله دارد.
پس به خوبي ميتواند حلقه وصل اين دو پايگاه عاشورا (خيمه گاه وقتلگاه) باشد. در سمت راست اين سالن، رو به حرم مطهر حسيني، تصويري از نوع نقاشيهاي پرده هاي تعزيه خواني نصب شده است كه بيانگر حادثه عاشورا و نقش تل زينبيه است.
تل زينبيه در سالهاى اخير بازسازى شده است.
