اشاره:
در آیین مسیحیت شریعت آسمانی جایگاهی ندارد. از این در این آینن حلال و حرام و طاهر و نجسی وجود ندارد. هرچند مسیحیان عهد قدیم یهودیان را قبول دارند ولی در عین حال به احکامی که در آیین یهودیت مطرح است در آیین مسیحیت جایگاهی ندارد. در این موضوع سؤالی مطرح می شود که مسیحیان باید به آن پاسخ گویند.
در نامه‌های که منسوب به پولس است بر انکار شریعت اصرار شده است و شریعت را دروازه‌ای به سوی گناه می‌داند. این مطالب با عبارت‌های مختلفی در فصل ها و موارد متعددی از نامه‌های او بیان گردیده است. او باب هفتم «نامۀ به رومیان» را به این مسأله اختصاص داده در برخی از جملات این فصل می‌گوید: «ما نسبت به شریعت که موجب بردگی ما بود مرده ایم و از این پس باید خدا را به وسیله روح‌القدس خدمت کرد نه مانند گذشته که از قوانین نوشته شده اطاعت می‌کردیم. او نیز می‌گوید : … بدون شریعت گناه مرده است و من از قبل بدون شریعت زنده می بودم ، لکن چون حکم آمد گناه زنده گشت و من مردم».[۱]
این عقیدۀ پولس با قسمتهای دیگر عهد جدید هم خوانی ندارد، بلکه صریحا با آنها در تضاد است؛ زیرا در اناجیل به خصوص در انجیل متی حضرت مسیح اصرار بر شریعت و عمل به آن داشته است. او در یکی از فقرات انجیل متی شرایع گذشته را مورد تأیید و تکمیل قرار داده می‌گوید: « تصور می‌کنید من از بهر ابطال تورات و رسایل انبیاء آمده ام، نه بلکه به جهت تکمیل آمده ام».[۲] در انجیل متی در مسائل مختلف دستور‌های تشریعی حضرت عیسی (علیه‌السلام) نقل شده است. مثلا او پیروان خود را به روزه داری بدون ریاء توصیه کرده است.[۳]
سوالاتی که اینجا مطرح می شوند و مسیحیان باید به آنها پاسخ بگویند عبارت اند از:
چرا بین آموزه های عهد جدید به ویژه بین رساله های پولس و اناجیل تعارض و تناقض وجود دارد؟
وجود این گونه تناقضات آیا اعتبار عهد جدید را زیر سوال نمی برد؟
چرا مسیحیان در تعارض بین آموزه های اناجیل و رساله های پولس، رساله های پولس را ترجیح داده اند در حالی که آموزه های اناجیل منسوب به حضرت مسیح می باشند.
پی نوشت:
[۱]. نامه پولس به رومیان، ۴: ۱۲؛ ۷: ۵ و۶ و ۹.
[۲]. انجیل متی، ۵: ۱۷.
[۳]. انجیل متی، ۶: ۱۶.
