پولس که مؤسس دین مسیحیت فعلی است به این باور بود که اقوام غیر یهودی لزومی ندارد به دین یهودی در آیند(به شریعت حضرت موسی(علیه السلام) عمل کنند) بلکه معتقد بود که مژده نجات و رستگاری الهی امری همگانی است. این در حالی است که مسیحیان اولیه معتقد بودند پذیرش شریعت و عمل به آن در دین مسیحیت ضروری است. این تباین اعتقاد بین پولس و حواریون و مسیحیان[۱] و اینکه پولس مسیحیت یونانی مآب را تاسیس نمود، این اجبار را به وجود آورد که شورای رسولان اورشلیم در سال ۴۸م. علیه او قطعنامه‌ای صادر کنند؛[۲] پولس با دوست مبلغ خود برناباس به بیت‌المقدس سفر کرد تا دفاعیات خود را در محضر رهبران جامعه مسیحی عرضه نمایند و آنان را قانع سازند که قبول شریعت حضرت موسی(علیه السلام) لازمه پذیرش مسیحیت نیست[۳] او به دلیل اینکه شریعت دین یهود برای غیر یهودیان خوش‌آیند نیست، کنار گذاشتن احکام و الزامات یهودی را ضروری و عقلانی دانسته و در اولین شورای کلیسا در اورشلیم در سال ۴۹م. با وجود اکراه مشایخ کلیسا با آنان به توافق رسید[۴] و موفق به کسب این رأی گردید که افراد غیر کلیمی اجازه داشته باشند بدون ختنه و پذیرش شریعت تورات به دین مسیح در آیند[۵] و به این ترتیب جدایی مسیحیت از یهودیت بدست پولس صورت گرفت[۶] و مسیحیت از قید شریعت آزاد شد تا بتواند به یک دین جهانی تبدیل شود و عنوان رسول امتهای غیر کلیمی را به خود اختصاص دهد.[۷]
اینجا این سؤال مطرح می گردد که آیا در واقع پولس با این فعالیت خود، کافران را به دین مسیح دعوت نمود یا اینکه با حذف شریعت و اعلام الوهیت حضرت مسیح(علیه السلام) مسیحیت را بر فرهنگ و عقاید آنان منطبق کرده و آن را جهانی نمود؟ به عبارت دیگر آیا پولس کافران را به دین مسیحیت آورد یا اینکه مسیحیت را تبدیل به آیین بت پرستی رومیان نموده و رومیان بی هیچ تغییر عقیده ای مسیحی شمرده شدند؟
پی نوشتها
[۱]. ریچارد بوش و دیگران، ادیان در جهان امروز(جهان مذهبی)، ترجمه: عبدالرحیم گواهی، ص۷۰۴.
[۲]. هانس کونگ، متفکران بزرگ مسیحی، ترجمه: گروه مترجمان، ص۲۲.
[۳]. ادیان در جهان امروز(جهان مذهبی)، ص۷۰۴.
[۴]. کارل کائوتسکی، بنیادهای مسیحیت، ترجمه: عباس میلانی، ص۴۴.
[۵]. رابرت هیوم، ادیان زنده جهان، ترجمه: عبدالرحیم گواهی، ص۳۴۷؛ جان بایر ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، ص۶۱۶.
[۶]. اکادمی علوم اتحاد شوروی، مبانی مسیحیت، ترجمه: از فرانسه به فارسی: اسدالله مبشری، ص۱۳۷.
[۷]. ادیان زنده جهان، ص۳۴۷؛ تاریخ جامع ادیان، ص۶۱۶.
نویسنده: حمیدالله رفیعی
