سيدعلاء الدين از فرزندان امام موسى کاظم (ع) و برادر ديگر حضرت شاهچراغ است. بقعه در کوچه مجاور مسجد جمعه شيراز قرار دارد و داراي بنايى مرتفع با گنبدى بلند است. مدخل اصلى در سمت جنوب به وسيله صحن کوچکى به خارج راه مى يابد. در سمت غرب که در گذشته قبرستان وسيعى وجود داشت، امروز صحن غربى بنا جاي دارد ؛ درون بقعه داراى حرم بلند آينه کارى شده در زير گنبد است و مرقد مطهر سيد علاء الدين در شاه نشين کنار آن قرار دارد. مسجد قرينه حرم در پشت ضريح واقع است.
بناى اصلي بقعه به وسيله قتلغ خان که در عهد مغول و تيمور (يعنى در اواخر قرن هشتم يا اوايل نهم) والى شيراز بود، ساخته شده است. کتيبه اى در بالاى حرم به تاريخ 943 ه. ق باقي مانده است. دورتا دور قسمت داخلى زير گنبد نيز کاشي هاى معرق بسيار زيبايى وجود دارد که بر آن به خط ثلث طلايى و بر زمينه آبى سوره “مزمل” با همان تاريخ ، قيد شده است و نشان مى دهد که بنا در زمان صفويه تعميرات اساسي شده است.
به دليل صدمات شديدى که در طى قرون بر گنبد بنا وارد آمده بود، در سال 1329 شمسى گنبد جديدى با اسکلت آهنى به جاى آن نصب شد.
