این امامزاده از فرزندان امام هفتم و برادر حضرت رضا (ع) هستند که بعد از شهادت آن حضرت توسط ماموران حکومت عباسی در قصبه کاخک به شهادت می رسند . در شرح حال ایشان اینکه محمد ابن موسی (ع) و برادرش زید در عراق با جمعی از علویین خروج کردند و مامون، قشونی برای رفع عولیین فرستاد و محمد و برادرش شکست خورده و اسیر شدند . مامون آنها را به مرو آورده و حبس نموده و سپس در زمان ولایت عهدی حضرت رضا (ع) آنها را از حبس بیرون آورد . حضرت آنها را نصایح لازمه فرمود و در موقع خلوت به برادران فهماند که امر ولایت عهدی او موقتی است و به زهر جفا شهید خوهد شد .
ایشان در زمان درگیری همراه دیگر برادرانشان و شیعیان بطرف کاشمر رفته و از آنجا بطرف کوه های گناباد رفتن و در کوه های بین کاخک و دشت بیاض بر کوهی بلند بر اثر جراحات زیاد شهید شدند . و بنا به وصیت برادرشان زید او را در روی تل شرقی کاخک دفن و خود با عده ای قلیل از شیعیان به طرف دشت بیاض رفتند .
اين بنا توسط امير عبدالله تونى در اواخر دوره سلجوقى ساخته شده و در دوره هاى تيمورى و صفوى مورد تعمير قرار گرفته است بر طبق روايتى نيز اين مقبره در سال 960 هجرى و در زمان سلطنت شاه طهماسب صفوى ساخته شده و كتيبه جلو ايوان شمالى آن نيز با كاشى معرق به خط عليرضا عباسى نام شاه اسماعيل صفوى را در بردارد.
این امامزاده در 22 کیلومتری جنوب شهر گناباد بر فراز تپه های مشرف به کاخک واقع است.
بقعه متبرکه حدود 47 هکتار زمین دارد و از میان آن 15 هکتار برای عملیات طرح جامع آن در اهداف و برنامه ریزی های مربوطه قرار گرفته است .
امامزاده از اعتقاد و علاقمندی زیادی بین اهالی شهر کاخک و بین مردم شهرستان گناباد و دیگر شهرستانها قرار داشته و بسیار قابل احترام می باشد .
