حضرت سيد امير احمد(ع) ملقب به ” شاهچراغ ” و ” سيد السادات الاعاظم” فرزند بزرگوار امام هفتم و برادر حضرت امام رضا (ع) است. ايشان در زمان خلافت مأمون بين سالهاى 198 تا203 ه.ق با جمعى از نزديکان و محبان اهل بيت از مدينه به سوي طوس حرکت کرد و در اين مسير در نزديک شيراز در جنگ با نيروهاى دولتى در محل بارگاه ، به شهادت رسيد. برادر آن حضرت محمدبن موسي(ع) در جوار آن حضرت، در همين محل به خاک سپرده شدند.
تا پيش از پادشاهى” عضدالدوله ديلمى” يعنى در حدود صد سال، بارگاه آن حضرت نامشخص بود. در اين مقطع با هويدا شدن نور در اين مکان، ساختمانى براى آن حضرت و برادرش حضرت سيد امير احمد (ع) ساخته شد. در سال هاى بين 623 تا 659 ه. ق در زمان اتابکان فارس با مرمت ساختمان، نخستين گنبد بر روى آرامگاه حضرت شاهچراغ (ع) ساخته شد. در سال 1239 ه. ق با تخريب بخشى از بنا در جريان زلزله،” حسين علي ميرزا” والى فارس به جاى گنبد شکسته ، گنبد جديدى ساخت. اين گنبد يکى دوبار تعمير شد و در سال 1379 ه. ق به دليل نقص فنى، به طور کلى برچيده و گنبد ديگرى با اسکلت فلزى از آهن، به همان سبک بر آن بارگاه ساخته شد. بناى کنونى اين بقعه شامل ايوان اصلى در شرق ، حرم وسيع و شاه نشين هايى از چهارسو و مسجدي در سمت غرب حرم و اتاق ها و مقبره هاى متعدد متصل به بقعه است. بقعه داراى دو در است؛ در ورودى سمت ايوان که از نقره و به درِ “ظِلّ السلطانى” معروف بود، بعدها به موزه آستانه منتقل شد و جاى آن در ميناکارى شده کار هنرمندان اصفهانى قرار گرفت.
در طول عمر چند صد ساله اين بنا، پادشاهان مختلفى اقدام به ساخت و تزيين قسمت هاى مختلف بناى اين امامزاده کرده اند، از جمله آينه کارى و نوشته هاى گچ برى و تزئينات و درهاى نقره و رواق ( ايوانى که در مرتبه دوم ساخته شود ، پيشگاه ) و حرم اين بقعه بسيار جالب توجه است. روي ديوارهاى حرم ، خطوط بسيار از ثلث، نسخ و نستعليق با قلم هاى درشت و ريز، در نهايت زيبايى روي کاشى يا کاغذ و آينه نوشته شده است. آينه کارى سردر و داخل حرم ، به ويژه مقرنس کارى هاى آينه از نظر هنرى بسيار ارزشمند است. داخل حرم ، در فضايى مربع شکل ، در پايين قبر و بالاى آن ، گنبدى ساخته شده که نزديک 15 متر ارتفاع دارد. مرقد مطهر در شاه نشين بين محوطه زير گنبد و مسجد بالاى سر امامزاده قرار دارد. ضريح بارگاه حضرت در سال 1349 شمسى توسط استادان خاتم” على اصغر ستايش” و ” عبدالعلى سالک نژاد” ساخته شده است.
مساحت امروزى بارگاه آستان مقدس احمدى و محمدى (ع) ، 60000 مترمربع است و از سال 1360 بيش از 100000 متر مربع زيربنا در دست ساخت قرار دارد. در اين مدت تغييرات متعددى در آستان قدس اين دو برادر انجام شده است که شامل: ساخت صحن مرکزى و رواق هاى اطراف آن، توسعه حرم، بازسازى و توسعه ايوان مطهر آستان مبارک حضرت شاهچراغ (ع) ، کاشى کارى گنبد حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع) ، بازسازى و توسعه ايوان مطهر آستان مقدس حضرت سيد اميرمحمد (ع) ، نماسازى ، مقرنس بندى ، کاشى کارى و آينه کارى ، احداث بازار و چهارسوق ، تيمچه ( محل کسب ) و ، زائرسرا و دارالضيافه و خيابان زيرگذر است.
