اشاره:
وهابیت، فرقه‌ای است که در عربستان در اواخر سده دوازدهم و اوائل قرن سیزدهم قمری، در منطقه نجد توسط محمد بن عبدالوهاب تأسیس شد. پیروان این فرقه را وهابی می‌گویند. وهابیان در فروع دین، تابع احمد بن حنبل هستند و بیشتر آنان در شبه جزیره عربستان سکونت دارند. پیشوایان فکری این فرقه، ابنتیمیه، ابن قیم و محمد بن عبدالوهاب هستند.
وهابیها در مسئله ی رؤیت خدا به حدی راه افراط را در پیش گرفته اند که بُهت و حیرت هر انسان عاقلی را متوجه خود می کند. آیا آنان از آموزه های اسلامی در رابطه با توحید بی خبرند؟
ابن تیمیه معتقد است که در روز قیامت خداوند با قیافه مبدل پیش مردم می آید و خود را معرفی می کند و می گوید من خدای شما هستم ولی مردم در جواب می گویند ما تو را نمی شناسیم و از تو به خدا پناه می بریم. اگر خدای ما بیاید ما اورا می شناسیم. سپس خداوند با قیافه اصلی خودش پیش آنها میآید و خود را معرفی می کند وآنها می گویند: بلی تو خدای ما هستی و به دنبال خدا به سوی بهشت روان می گردند![۱]
پی نوشت:
[۱] ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، بغیه المرتاد، ص۴۵۳ مکتبهالعلوم والحکم، ۱۴۰۸ق. و مجمو ع الفتاوی، ج ۶، ص۴۹۲ . وابن قیم جوزی، حادی الارواح، ج ۱، ص۲۰۷، بیروت، دارالکتب العلمیه، بی، تا .
