سال ۶۰ هجرى قمرى
پس از آن که اهالى کوفه، به ویژه شیعیان این شهر از حضور امام حسین(علیه السلام) در مکه معظمه و امتناع وى از بیعت با یزید بن معاویه باخبر شده و جنبش بزرگى در کوفه ایجاد نمودند و آن حضرت را با ارسال نامه هاى بى شمار به سوى خود دعوت کردند، امام حسین(علیه السلام) تصمیم گرفت دعوتشان را پذیرفته و با فرستادن نخستین نماینده خویش به سوى آنان، عملاً رهبرى قیام بر ضد دستگاه جبار بنى امیه را بر عهده گیرد و از آن پس حکومت سراسر تباهى یزید را با یک جنبش بزرگ مردمى و مذهبى روبرو کند. آن حضرت وضو گرفت و میان رکن و مقام در مسجدالحرام، دو رکعت نماز به جاى آورد و پس از نیایش و راز و نیاز در درگاه احدیت، پسرعمویش مسلم بن عقیل را به حضور طلبید و او را از وضعیت کوفه باخبر گردانید و به وى فرمود که مى خواهد او را به عنوان نماینده خویش به کوفه بفرستد، تا قیام اهالى این شهر را سامان بخشد.(۱) مسلم بن عقیل(علیه السلام) با روحیه باز و نشاط بالا، درخواست امام(علیه السلام) را پذیرفت و براى این مأموریت خطیر اعلان آمادگى نمود. آن گاه امام حسین(علیه السلام) نامه اى براى مردم کوفه نوشت و به مسلم بن عقیل(علیه السلام) سپرد تا براى اهالى کوفه قرائت کند. نامه امام(علیه السلام) به این قرار است: به نام خداوند بخشایندهّ مهربان. از حسین بن على(علیه السلام) به جامعه مؤمنین و مسلمین. اما بعد، هانى و سعید آخرین فرستادگانتان، نامه هاى شما را به من تسلیم نمودند. من از مضمون نامه هاى شما آگاه شدم. نوشته اید: ما امامى نداریم، به سوى ما بیا شاید خداوند به وسیله تو ما را هدایت فرماید. من برادرم و پسرعمویم و شخصیت مورد وثوق و مورد اعتماد از میان خاندانم، یعنى مسلم بن عقیل را به سوى شما مى فرستم. اگر او براى من بنویسد که نظر اکثریت شما، به ویژه فرزانگان و مردان شایسته و شاخص شما مطابق با نامه هایى است که به من نوشته اید، به سوى شما خواهم آمد، انشاءالله. به جان خودم سوگند یاد مى کنم که امام بر حق تنها کسى است که بر اساس کتاب خدا حکومت کند و در جامعه به داد رفتار نماید و حق را پذیرا باشد و خود را بر انجام دستورات دین ملزم و متعهد بداند. والسلام.(۲) امام حسین(علیه السلام) به مسلم بن عقیل(علیه السلام) سفارش هاى لازم را نمود و وى را با آخرین نامه رسانان؛ یعین قیس بن مسهر صیداوى، عماره بن عبدالله سلولى، عبدالله بن شداد و عبدالرحمن شداد، در تاریخ ۱۵ رمضان سال ۶۰ قمرى به سوى کوفه اعزام نمود.(۳) گفتنى است که مسلم بن عقیل، برادرزاده و داماد امیرمؤمنان على بن ابى طالب(علیه السلام) است و با دخترش رقیه ازدواج کرد. وى از مردان دلیر بنى هاشم، اهل علم و داراى بینش وسیع سیاسى و مذهبى و پیرو خالص ولایت و امامت بود. مسلم بن عقیل(علیه السلام) از مکه معظمه به مدینه منوره رفت و در آن جا با خانواده اش خداحافظى نمود و به همراه دو فرزندش و دو راهنما از طایفه بنى قیس، از بى راهه حرکت کرد تا هم زودتر به مقصد برسد و هم از چشم نگهبانان حکومتى و راهبان ها در امان بماند.(۴)
