ابو زبید، از یارانِ شاعر امیرالمؤمنین علی علیه السلام در صفّین است که در مدح امیرمؤمنان و در شدت و قدرت آن حضرت، شعری را با این مطلع سرود:
انّ علیاً سادَ بالتَکرُّم
و الحِلمَ عند غایه التَحلُّم
– علی در بزرگواری و بردباری و در رفیعترین درجه شکیبایی و پایداری، سرآمد همگان است.
و حضرت علی علیهالسلام در برابر اشعار ابو زبید، این دو بیت را سرود:
أنا الذی سَمَّتنی اُمّی حیدره
رئبال آجامٍ کریهُ المنظره
عبلُ الذِّراعین شدیدُ القسوره
أکیلهم بالصاعِ کیلَ السَّندره
– من آنم که مادرم نامم را حیدر و شیر گذاشت، شیر بیشه ها و با صورتی سخت در برابر دشمن.
– دارای بازوانی سترگ و شیری سخت هستم و کیل میکنم به صاع کیل سندره.
منبع: وقعه صفّین، ص ۳۸۸
