اديان بشرى نظير بوديسم و هندوئيسم نيز روزه و رياضت هاى جسمى را براى تربيت جسم و روح پيروان خود ضرورى مى دانند.1
پيروان اين اديان، معمولاً در ابتداى روزهاى ماه جديد و جشن هايى مانند: شيوراترى ( SHIVRATRI )، درگاپوجا DURGA PUJA) )و ساراسواتيپوجا( SARASWATI PUJA) روزه مى گيرند. زنان شمال هند در روز کاروا( KARVA CHAUTH) هم روزه مى گيرند.
در اين اديان، نوع روزه، بستگى به خود فرد دارد. ممکن است روزه، امتناع از خوردن و آشاميدن هر نوع غذا يا نوشيدنى براى مدت 24ساعت باشد، اما بيشتر شامل نخوردن غذاهاى جامد است و نوشيدن مقدارى آب يا شير مجاز است.
در روزه شديد از غروب روز قبل تا 48 دقيقه بعد از طلوع افتاب بايد از خوردن آب و غذا پرهيز کند ولى اين روزه نيز ميتواند به خود دارى از خوردن يک يا دو وعده ى غذايى در روز و يا يا پر هيز از خوردن برخى از مواد غذايى نيز محدود شود .
هدف از اين روزه، افزايش تمرکز در مديتيشن( MEDITATION) يا عبادت، براى تطهير درون است و گاهى هم به عنوان يک قربانى در نظر گرفته مى شود.
در يکى از آيين هاى هندى زنان 9 روز از ايام Navratri براى رفاه و طول عمر همسرانشان روزه مى گيرند.
در شمال هند مراسمى دارند که در پنج شنبه روزه مى گيرند و قبل از افطار با ياد آورى قصه ها و اساطير هندى روزه خود را باز مى کنند و سفره خود را با غذاهاى زرد رنگ تزيين مى کنند
1- فرهنگ جامع اديان – عباس قدياني
