پيروان آئين جين ، براى ايجاد آمادگى روحى خود در برخى از جشن ها و اعياد روزه مى گيرند. در اين آيين، روزه، روش هاى گوناگونى دارد و به عنوان نمونه از خوردن هر گونه غذا از غروب امروز تا طلوع آفتاب روز بعد خود دارى مى کنند و يا در يک روش روزه دارى ديگر، تنها از خوردن غذاى جامد خود دارى مى کنند و يا به خوردن يک وعده غذا در روز کفايت مى کنند و در وعده نيز غذاى بى مزه اى سرو مى کنند. پارسايان اين آئين، بهترين مرگ را، مرگ در اثر پرهيز کامل از آب و غذا مى دانند. حتى بسيارى از آن ها داوطلبانه راه روزه را در پيش مى گيرند تا بدين طريق، به زندگى خود پايانى نيک بخشند.
هدف از روزه دارى در آيين جاينيسم رسيدن به (ahimsa ) است و بدى منظور در طول روزه به مراقبه مى پردازند .1
1.آيين جين(Jainism)، آيينيست که پارسايي همراه با رياضت از صفتهاي ويژهي آن است. بنينگذار اين آيين مهاوير(Mahavira) از معاصرين بودا ميباشد. وي پس از تأمل عميق به روشنبيني رسيد و آييني ساده اما جدي را توصيه کرد. آيين بودا و آيين جين از يک جنبه اساسي همانند يکديگرند و آن اين است که راه رستگاري و درستي زندگي است، نه در معرفت برتر مابعدالطبيعي يک گروه برگزيده يا در ريختن خون قربانيها. ( ر.ک: لوکاس، هنري. تاريخ تمدن. ترجمه عبدالحسن آذرنگ، ج1 تهران: انتشارات سخن1382 ص195)
