(۱۴۱۸- ۱۳۳۳ هـ .ق)
ولادت و تحصیلات
آیت اللَّه سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی بروجردی فرزند آیت اللَّه سیدعلی اصغر سلطان العلماء بروجردی از علما و بزرگان آن شهر، در سال ۱۲۹۱ ش در بروجرد به دنیا آمد. وی پس از پشت سر گذاشتن مقدمات علوم در زادگاهش، راهی قم گردید و از محضر استادان بزرگی همچون حضرات آیات سید محمدتقی خوانساری، محمد فیض قمی و محمد علی اراکی استفاده کرد. آیت اللَّه سلطانی سپس عازم نجف اشرف شد و در حلقه درس آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی و آقاضیاءالدین عراقی شرکت نمود و به مدارج والای علمی دست یافت. این عالم ربانی پس از آن مدتی در مشهد و در نهایت در قم سکنی گزید و به تدریس فقه و اصول مشغول شد. آیت اللَّه سلطانی در این سالها همزمان با تدریس، در دروس فقه و اصول آیت اللَّه بروجردی
و درس معقولِ آیت اللَّه شاه آبادی شرکت میجست و در این علوم به مدارج بالایی دست یافت. آیت اللَّه سلطانی از آن پس یکسره به تدریس و تالیف همت گماشت و شاگردان فاضلی در حوزه علمیه قم پرورش داد.
آثار
از این عالم برجسته آثاری از جمله استصحاب، الفوائد الفاطمیه و رسالهای در شرح منظومه میرزا محمد تنکابنی بر جای مانده است. آیت اللَّه سلطانی، دوستی دیرینه ای با امام خمینی(ره) داشته و حاج احمد خمینی(ره) نیز داماد ایشان بود. معظم له در دوره اول مجلس خبرگان قانون اساسی نیز
حضور داشت.
وفات
سرانجام این فقیه مکتب اهل بیت (ع) و مدرس برجسته حوزه علمیه قم، در سی و یکم خرداد ۱۳۷۶ ش برابر با پانزدهم صفر ۱۴۱۸ ق در ۸۵ سالگی بدرود حیات گفت و در جوار مرقد مطهر امام خمینی (ره) واقع در بهشت زهرا (س) شهر تهران به خاک سپرده شد.
