ولادت
مرحوم آیه اللّه آقاى حاج میرزا جعفر اشراقى تبریزى، یکى از علماى مشهور تبریز به شمار مى رفت. معظم له در ۱۷ربیع الاول ۱۳۳۴ق ـ سالروز ولادت پیامبر اکرم و امام جعفر صادق(ع) ـ در محله (نوبر) تبریز چشم به جهان گشود و در شش ماهگى پدرش را از دست داد .
تحصیلات
اما با گذشتِ ایام کودکى او را به مکتبخانه سپردند و پس از فراغت از تحصیلِ مقدماتى، مادرش وى را به مدرسه طالبیه فرستاد .
اساتید
ادبیات را از محضر آقا سید اسماعیل شنب غازانى فرا گرفت. در آخر جمادى الاولی ۱۳۵۳ق به حوزه علمیه قم آمد و تکمیل ادبیات را در محضر آیه اللّه میرزا محمدعلى ادیب تهرانى و سطوح عالیه را از آیات عظام: امام خمینى و آقاى گلپایگانى فرا گرفت و به زودى در شمار یکى از فضلاى حوزه قرار گرفت. دروس خارج فقه و اصول را در محضر حضرات آیات عظام: سید محمد حجت، سید محمدتقى خوانسارى، سید صدرالدین صدر و میرزا رضى تبریزى (یک دوره اصول) بیاموخت و در سفرش به نجف اشرف، از درس هاى آیه اللّه علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطاء بهره برد و از او اجازه اجتهاد گرفت. وى در سال ۱۳۷۵ق به زادگاهش بازگشت و به خدمات دینى و تعظیم شعائر الهى پرداخت و بیش از ۴۰ سال به تدریس، اقامه جماعت (در مسجد آقا) و تربیت شاگردان و وعظ و ارشاد مؤمنان و تفسیر قرآن اشتغال داشت. وى حافظ قرآن بود و با محفوظات بسیارش، در ادبیات فارسى و عربى سرآمد اقران به شمار مى رفت. در شعر و ادب و تفسیر و نهج البلاغه به همراه دوستان گرامیش مرحوم آیه اللّه میرزا عبدالله مجتهدى و آیه اللّه شیخ نصرالله شبسترى، شهره شهر بودند.
فعالیتها
او یکى از عالمان متعهد و روشنگرى بود که در مسجدش، سال هاى بسیار تفسیر قرآن گفت و مسلمانان را به تدبر در قرآن و آموزش آن و بازگشت به فهم جدید کتاب مقدس فرا خواند. او یکى از سخنوران زبردست بود و از حافظه اى قوى و نیرومند برخوردار ـ در منابرش با سبکِ ویژه خویش القاى خطابه مى کرد و مستمعان را ـ که غالبا اهل فضل و دانش بودند ـ از سرچشمه علوم بسیارش بهره مند مى ساخت و نه تنها خطابه اش ملالت نمى افزود، بلکه تشنگى شنیدن مطالب دقیق و نکات ظریف را در شنونده بیش تر مى کرد. مرحوم استاد در قم به همراه حضرات آیات: حاج آقا رضا صدر، سید محمود طالقانى و سید عزالدین حسینى زنجانى علم جامعه شناسى را از کتاب علم الاجتماع مباحثه مى کرد و شناخت عمومى جامعه و فرهنگ مردم را دارا بود. او در تبریز به همراه دوستان قدیمى اش حضرات آیات: شیخ عبدالله مجتهدى و شیخ نصرالله شبسترى محفلى با طراوت از علم و ادب و حدیث و تاریخ تشکیل مى داد و این سه استاد بزرگوار در تبریز، مثلث علم و فضیلت و روشنگرى را بنیاد نهاده بودند و هرسه در مسجد خویش ارتقاى فکرى و آموزش فرهنگ قرآنى را عهده دار بودند. فقید سعید در جریان نهضت اسلامى مردم ایران علیه رژیم ستمشاهى حضور فعال داشت و امضایش هماره ذیل اعلامیه هاى علماى شهر، دیده مى شد و پس از پیروزى انقلاب اسلامى، از سوى مردم استان آذربایجان شرقى به نمایندگى مجلس خبرگان قانون اساسى برگزیده شد و جزو تدوین کنندگان قانون اساسى جمهورى اسلامى ایران بود.
تألیفات
۱٫ تقریرات درس فقه آیه اللّه سید محمد حجت ۲٫ دیوان اشعار فارسى ۳٫ دیوان اشعار عربى ۴٫ کشکول
وفات
آن عالم بزرگوار در ۸۸ سالگى (۱۳۷۹ش/ ۱۴۲۱ق) بدرود زندگى گفت و پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه در تبریز و نماز آیه اللّه شیخ نصرالله شبسترى، به قم انتقال داده شد و پس از تشییع مجدد و نماز آیه اللّه موسوى اردبیلى، در صحن حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه ـ سلام الله علیها ـ به خاک سپرده شد.
