آنتونیو دو گوهِ آ رئیس کشیشان اعزامى به دربار شاه عباس اول از طرف نائب السلطنه و اسقف هند در سال ۱۰۱۰ هجرى قمرى مطابق با ۱۶۰۲ میلادى به فرمان فیلیپ سوم پادشاه اسپانیا براى تبلیغ دین مسیحى و استوار کردن منافع پرتغالیها در خلیج فارس و جلوگیرى از انعقاد قرار داد تجارتى ایران با بازرگانان انگلیسى بوده است .
وى سه بار به عنوان سفیر به دربار ایران مامور شد:
اول بار در ۱۵ فوریه ۱۶۰۲ میلادى و آغاز سال ۱۰۱۰ هجرى قمری. دفعه دوم در ژانویه سال ۱۶۰۸ میلادى مطابق با ۱۰۱۷ هجرى قمرى و بار سوم سفارتش در اواخر سال ۱۰۲۱ هجرى قمرى مطابق با ۱۶۱۲ میلادى بوده است .
سفر نامه آنتونیو با این عنوان انتشار یافته است .
گزارش مربوط به جنگ هاى بزرگ و فتوحات حاصله به وسیله شاه عباس بزرگ شهریار ایران در مقابل سلاطین عثمانى (( محمد )) و (( احمد )) پسرش .
نخستین سفر ایران
وى در رأس یک هیأت اعزامى از طرف شرکت هند شرقى با دو کشیش دیگر از فرقه سن اگوستین به ایران آمد، و خودش هم کشیش و از همین فرقه بود .
او و همراهانش در ۲۲ شعبان ۱۰۱۰ هجرى قمرى مطابق با ۱۵ فوریه ۱۶۰۲ از بندر «گوآ » در ساحل غربى هندوستان حرکت کردند و در اواسط ماه ربیع الاول سال بعد در مشهد به حضور شاه عباس اول ( ۱۵۸۷ – ۱۶۲۹ م.) بار یافتند.
موقعى که آنها به مشهد وارد شدند شاه جمعى از سرداران بزرگ خود و نیز رابرت شرلى انگلیسى را به استقبالشان فرستاد .
وقتى به حضور شاه رسیدند وى آنها را با مهربانى بسیار پذیرفت .
آتنو نیو نامه پادشاه اسپانى و هدایاى نایب السلطنه هندوستان را از نظر شاه گذرانید و نسخه اى از زندگى نامه حضرت عیسى علیه السلام را که داراى جلدى نفیس و گرانبها بود با تصاویرى چند از پاپ تقدیم کرد .
مقاصد آنتونیو
وى سه مقصود داشت :
یکى آنکه مى خواست بنیان منافع تجارتى پرتغال را که با تسخیر جزایر بحرین از جانب ایران تا حدّى سستى گرفته بود استوار سازد؛ و دیگر اینکه درباره تبلیغ دین مسیح علیه السلام در ایران از شاه اختیاراتى بگیرد؛ سوم اینکه شاه عباس را از بستن پیمان تجارتى با بازرگانان انگلیسى و راه دادن کشتیهاى ایشان به خلیج فارس باز دارد .
شاه آنها را با خود به اصفهان برد، و اجازه داد که آنها براى مسیحیان، صومعه و کلیسا بسازند و حتى مخارج کاشى کارى و آرایش صنعتى آن را هم از خزانه خود پرداخت .
