شرق شناس برجسته دانمارکی
آرتور کریستین سَن، مستشرق دانمارکی در ۳۱ دسامبر ۱۸۷۵م در کپنهاک، پایتخت دانمارک به دنیا آمد. وی در دوران تحصیل در دوره متوسطه به زبانشناسی و امور مشرق علاقه مند گردید و پس از فراگیری زبان فرانسه و لاتین و تاریخ، به آموختن زبانهای فارسی، عربی، سانسکریت و ترکی پرداخت. کریستین سن پس ازپایان تحصیلات دانشگاهی، برای جمع آوری موادی برای رساله دکترای خود درباره عمر خیام نیشابوری، به کتابخانه های لندن، پاریس و اسپانیا و نقاط دیگر سفر کرد و برای نخستین بار با ابنیه و آثار تمدن شرق و اسلامی در اسپانیا روبرو شد. وی در سال ۱۹۱۴م راهی ایران گردید و درباره فرهنگ، دین و زبان ایران، به تحقیق و نگارش پرداخت. حاصل این سفر و سفرهای بعد او به ایران، کتب و آثار متعددی است که در تحقیق لهجه ها و فرهنگ مردم ایران نوشته است. کریستین سن در مطالعات لهجه شناسی خود، فقط از نظر زبانشناسی به لهجه ها نمی نگریست، بلکه در ضمن تحقیق، مسائل و تحولات تاریخی و قومی را نیز در نظر داشت و هدفش این بود که صورت کنونی لهجه های مختلف را با بررسی دقیق، تصویر کند و درک روشنی از وضع تحول و تطور زبانهای مادی، پارتی، فارسی باستان، فارسی میانه و زبان ساسانیان به دست آورد. از پروفسور کریستین سن بیش از سیصد کتاب، رساله و مقاله به جای مانده است که تتبّعات انتقادی بر رباعیات خیام، شعرا و فلاسفه اسلامی، داستان بهرام چوبینه و ایران در زمان ساسانیان از آن جمله اند. آرتور کریستین سن سرانجام در ۳۰ مارس ۱۹۴۵م پس از نزدیک به نیم قرن تحقیق پیرامون تاریخ و فرهنگ ایران، در هفتاد سالگی درگذشت.
