ماه مبارک رمضان در آیینه شعر و ادب

رمضان آمد و آهسته صدا كرد مرا

  مستعد سفـــر شهر خدا كرد مرا از گلستان كرم طرفه نسيـمي بوزيد كه سراپاي پر از عطر و صفا كرد مرا نازم آن دوست كه با لطف سليماني خويش پــــله از سلسـله ديـــو دعــا كـــــرد مـــرا فيض روح‌القدسم كرد رها از ظلمات همرهـي تا به لـب آب بقـا كرد مـرا من نبودم بجز از جاهل گم ك…

شنيدم که نابالغي روزه داشت

  به صد محنت آورد روزي به چاشت... پدر ديده بوسيد و مادر سرش فشاندند بادام و زر بر سرش چو بر وي گذر کرد يک نيمه روز فتاد اندرو ز آتش معده سوز به دل گفت اگر لقمه چندي خورم چه داند پدر غيب يا مادرم چون روي پسر در پدرم بودو قوم نهان خورد و پيدا به سر برد صومکه داند چو…

در فضيلت ماه صيام و ولادت امام حسن مجتبي(ع)

 ماه صيام، ماه خداوند ذوالعطي است ماه وفور فيض و کرامات کبرياست ماه صعود روح به اوج فضيلت است ماه نزول مائده رحمت خداست ماه قعود و ماه قيام و مه نماز ماه سجود و ماه سلام و مه دعاست ماه پناه خواستن از هول رستخيز بر درگه کريم خطا پوش ذوالعطي است ماه نجات و مغفرت و بخشش است و جود ما شکست…

روزه يك سو شد و عيد آمد

  روزه يك سو شد و عيد آمد (حافظ شيرازي)   روزه يك سو شد و عيد آمد و دلها برخاست مي زخمخانه به جوش آمد و مي بايد خواست توبه زهد فروشان گرانجان بگذشت وقت رندي زطرب كردن رندان پيداست چه ملامت بود آن را كه چنين باده خورد اين چه عيب است بدين بي خردي وين چه خطاست باده نوشي كه در او روي و ريايي…