واژه تربیت، مصدر باب تفعیل از ماده «ربی یربو» به معنای رشد بوده و در کتب لغت به معنای رشد دادن استعمال شده است؛[۱] و در اصطلاح، فراهم آوردن زمینه برای پرورش استعدادهای درونی هر موجود و به ظهور و فعلیت رسانیدن امکانات بالقوه موجود در درون او را تربیت گفته ­اند.[۲] در منابع اسلامی رهنمودهای گسترده­ای…

منش و روش اطرافیان به خصوص والدیـن، حال و هواى محیط و ارزش‌ها و ضد ارزش‌هایی که کـودک در اطراف خـود می‌بیند، مانند برگه‌هایی از کتاب زنـدگانـى است که او با آن آشنا می‌شود و از آن الگـو می‌پذیرد، تا مانند آن را انجام دهد. به تعبیرى اولیـن مدرسه و محل تربیت کودک دامـن مادر و آغوش پدر است. ذهـن کـودک از تمام گفته‌…